Echte toewijding aan elkaar, binnen het huwelijk, ligt in onze geïndividualiseerde samenleving niet zo lekker. Toch kan het geoefend worden – en dat komt ook die samenleving ten goede.
Een tijdje geleden stuitte ik op een scenario dat een perfecte weerspiegeling van een uit de hand gelopen katholieke opvoeding was: ik zag mijn negenjarige broertje, zwaaiend met een rozenkrans alsof het een lasso was, en hij zong er het Hallelujah van Händel bij terwijl hij een soort rondedans deed.
