Iedereen kent dat wel, dat als maar genoeg mensen er anders over denken dan jij, je onherroepelijk aan jezelf gaat twijfelen. En al helemaal lastig wordt het als binnen de argumentatie de gevoelskaart wordt gespeeld, als wet en traditie lijken te worden overruled door de geboden van liefde en barmhartigheid. Je wilt toch niet ‘aan de verkeerde kant van de geschiedenis’ komen te staan?
Of voor gelovigen: je wilt je toch niet straks de oren gewassen krijgen dat je in het ondermaanse te streng bent geweest en met dezelfde maat gemeten wordt? Van schrik vergetend dat het andersom óók kan: dat je een ander het bos instuurt omdat jíj er niet zo zwaar aan tilt. En dat je zo misschien wel eens de plannen van God actief kunt lopen doorkruisen.
Een glimp van hoe die plannen van God er uit kunnen zien geeft De hoop van het gezin dat onlangs in samenwerking is verschenen bij De Boog en Betsaida. Het behandelt een aantal zeer actuele vragen rond huwelijk en gezin die de Spanjaard Carlos Granados stelde aan kardinaal Gerhard Müller, prefect van de Congregatie voor de Geloofsleer. De meeste vragen zwermen rond die ene, waarom het zo verduveld moeilijk is om vandaag een christelijk huwelijk te beginnen en in stand te houden.
Wat dit boekje zo bijzonder maakt, is dat het de clichés doorprikt waarin we door de mediale oppervlakkigheid zo gemakkelijk in blijven hangen. Bijvoorbeeld rond de uiterst delicate problematiek van de hertrouwd gescheidenen. Of mensen geen ‘recht’ hebben op een ‘nieuw leven’ als hun liefde ‘dood’ is. Dat liefde een daad is van de wil en dat God daar rechtstreeks bij betrokken is.
Zonder iets van de verhelderende inhoud te willen verklappen is de grote verdienste van het boekje dat het laat zien hoezeer ons denken van God vervreemd is geraakt. Wij noemen ons wel gelovigen, en we willen best een Weesgegroetje bidden en een kaars opsteken, maar van overgave aan God is vaak geen sprake. We zijn als mensen die met een tomtom op zak nog weten te verdwalen omdat we hem niet gebruiken of er gewoon niet op vertrouwen omdat we ten allen tijde autonoom willen blijven.
Bottom line is dat we, terwijl we niet van deze wereld zeggen te zijn, ons liever aan haar dwaasheden conformeren dan onszelf toe te vertrouwen aan Gods voorzienigheid. Dat lijkt vage vrome praat. Müllers antwoorden zijn dat zeker niet.
Carlos Granados García, De hoop van het gezin, dialoog met kardinaal Gerhard-Ludwig Müller. Uitg. De Boog/Betsaida, 72 pp., pb., € 5,50, ISBN 978 90 6257 046 1
