Toch werd zelfs paus Johannes Paulus II verrast door de snelheid waarmee zijn volk zich na 1989 aanpaste. Was hun vrijheid en opkomende welvaart dan voor niets bevochten? Een cynicus zou kunnen concluderen dat mensen onderdrukking nodig hebben om hen de blijvende betekenis van geloof, gezin en natie te laten inzien. Die kernwaarden spietst de duivel van het modernisme blijkbaar als eerste aan zijn drietand. Dat lukt het best als de buik rondgegeten is, en de welvaart zo groot dat men zich ‘correcte’ denkbeelden kan veroorloven. Opmerkelijk overigens, dat nu opnieuw de dreiging vanuit Rusland gevoeld wordt, ook het patriottisme in Polen weer opleeft.
Wie intussen in het ‘vrije Westen’ christen is gebleven zonder te bezwijken voor de verleiding van aanpassing en vrijzinnigheid, merkt dat het er steeds minder vrij wordt. In Groot-Brittannië zijn gelovigen bang voor hun geloof uit te komen. Doen ze dat toch, dan leidt dit tot hoon en spot. Dat stelde de Britse Commissie voor Gelijkheid en Mensenrechten (EHRC) vast. Op school worden christelijke kinderen belachelijk gemaakt. Gelovigen voelen dat het christendom verdreven wordt uit zijn dragende rol in de samenleving.
Wat het extra bitter maakt: discriminatie van christenen vindt plaats in de naam van antidiscriminatie. Aan heidense praktijken van de staat kunnen gelovigen immers niet meedoen, net zo min als de eerste christenen in het Romeinse rijk. Alleen is het plengoffer voor Jupiter nu vervangen door medewerking aan de gelijkheidsideologie, aan het ‘homohuwelijk’, aan abortus of euthanasie. Of door de bereidheid je kinderen op school te laten indoctrineren met de opgelegde staatsopvattingen. Ouders die de moed hebben tot thuisonderwijs over te gaan, wordt het moeilijk gemaakt omdat islamitische fundamentalisten die mogelijkheid eveneens aangrijpen.
Deze ontwikkelingen geven reden tot zorg en waakzaamheid. Van echte vervolging zoals christenen als Asia Bibi die moeten verduren, is bij ons echter nog geen sprake. Een principiële geloofshouding kost ons meestal wat populariteit en voorlopig niet veel meer.
Laten we daarom onze zegeningen tellen. “Ons lied luidt Alleluja.” Daarom wensen wij u vanuit redactie, medewerkers en bestuur van Katholiek Nieuwsblad van harte een Zalig Pasen.
