Dat vraagt pro-lifer Mathias von Gersdorff zich af in een spraakmakende column in het Berlijnse weekblad Junge Freiheit. Hij reageert op het verslag dat de Duitse bisschoppenconferentie op 16 april heeft gepubliceerd over de situatie van katholieke gezinnen in Duitsland en hoe die zich verhouden tot actuele kwesties als hertrouwd gescheidenen, praktiserende homoseksuelen en geboortebeperking. Het rapport somt de mening op van hen die de enquête over huwelijk en gezin hebben beantwoord zoals die door het Vaticaan in de Lineamenta is gepubliceerd. Zoals de bisschoppenconferentie het in haar persbericht samenvat:

De antwoorden laten zien dat het model van huwelijk en gezin nog steeds brede aanvaarding vindt onder de gelovigen. Echter voor het grootste deel verwachten zij een groter begrip van de verantwoordelijke kerkelijke autoriteiten voor de samenlevingsvormen die hiermee niet volledig overeenstemmen. De meeste respondenten antwoordden op de vragen die betrekking hebben op de vraag hoe om te gaan met hertrouwd gescheidenen, met koppels die samenleven in een puur burgerlijk huwelijk of zonder enig huwelijksdocument, en met homoseksuele koppels. In dit opzicht verwacht een meerderheid van de gelovigen een verdere ontwikkeling van de kerkelijke leer en een grotere openheid voor de werkelijkheid van het huidige bestaan.

Geen filiaal
Dit document komt nadat de Duitse bisschoppen op hun jaarlijkse vergadering in Hildesheim in februari bijeengekomen waren, waar de voorzitter, kardinaal Reinhard Marx, aankondigde dat de Duitse bisschoppen burgerlijk hertrouwd gescheidenen eventueel zouden toestaan de H. Communie te ontvangen, zelfs als de komende gezinssynode in Rome anders zou beslissen. “Wij zijn geen filiaal van Rome” en “Wij leren in de leer van het leven” zijn de gevierde formules die op grote weerstand en oppositie stuitten, onder anderen van kardinaal Walter Brandmüller, kardinaal Raymond Burke, kardinaal Kurt Koch en kardinaal Paul Jozef Cordes.

Kolossaal failliet
Von Gersdorff, schrijver van meerdere boeken over levensproblemen en de destructieve invloed van de media, vindt dat het rapport slechts “het kolossale failliet van het Duitse episcopaat” aantoont. Het standpunt van de katholieke gelovigen blijkt weinig meer te verschillen van de gemiddelde massamens. Men is er totaal niet in geslaagd het kerkelijk standpunt bij de gelovigen over te brengen. Von Gersdorff: “Met andere woorden: volgens de Duitse bisschoppenconferentie heeft de seksuele revolutie in Duitsland een prima job gedaan. De katholieke bisschoppen hebben geen enkele invloed meer op hoe de gelovigen over huwelijk en seksualiteit denken.”

Negatieve invloeden
Vanwege dit spectaculaire falen zou “de Duitse delegatie naar de synode, bestaand uit kardinaal Reinhard Marx (München-Freising) en de bisschoppen Franz-Josef Bode (Osnabrück) en Heiner Koch (Dresden-Meißen) op hun knieën en met as op het hoofd voor de verzamelde synode moeten verschijnen en om vergeving bidden voor hun falen.” Met name bisschoppen uit de Derde Wereld hebben het recht om hen als bisschoppen van een rijke Kerk ter verantwoording te roepen. “Waarom is de inhoud van zulke leerstukken als van de pausen Benedictus XVI, Johannes Paulus II (Familiaris consortio) en Paulus VI (Humanae vitae) in Duitsland zo onbekend of worden zij niet serieus genomen?” Hoeveel geld heeft de rijke Duitse Kerk uitgegeven om de negatieve invloeden van de moderne cultuur tegen te gaan en de katholieke leer levend te houden?

Catastrofe
Er zijn nog wel “ongezelligere vragen” te stellen, aldus Von Gersdorff. Hij wijst op het nauwe verband tussen de katholieke huwelijksopvatting en de christologie. Als ketterse, modernistische opvattingen in een dergelijke mate op het ene vlak kunnen doorbreken, in hoeverre kun je dan nog verwachten dat op het andere alles in orde is? “Als je deze catastrofe in ogenschouw neemt, wrijft men zich de ogen uit dat Duitse bisschoppen de treurige moed hebben eisen aan de synode te stellen. De leer moet ‘verder ontwikkeld’ worden, men moet buitenechtelijke en homoseksuele betrekkingen ‘op waarde schatten’ en dergelijke. Op welke successen kan de Duitse delegatie zich eigenlijk beroepen om zich het gezag aan te matigen dergelijke eisen te stellen?”

Ketter
Daar komt nog bij dat de enquête waarop de bisschoppen hun rapport baseren statistisch waardeloos is. De respons was in sommige bisdommen minimaal. In het bisdom Essen (850.000 gelovigen) reageerden er bijvoorbeeld welgeteld achttien. In plaats van te erkennen dat hierop geen verslag te maken viel, stelden de Duitse bisschoppen een document samen “dat de uitholling van de katholieke leer over huwelijk en seksualiteit aanbeveelt”. “Laten we afwachten”, aldus Von Gersdorff in zijn column, wat kardinaal Marx en anderen voor de gezinssynode van zich laten horen. De Duitse kardinaal Walter Brandmüller heeft het in elk geval al duidelijk gesteld: ‘wie het dogma wil veranderen, is een ketter – ook al draagt hij purper.'”