De asielzoekerscrisis heeft blootgelegd dat de Kerk– in plaats van profetisch te spreken, dat wil zeggen op de diepste werkelijkheid betrokken – te veel meegaat in de “afgekondigde werkelijkheid” en “symptoomcosmetica” van de bestuurselites.
De huidige crisis vereist een Ursachenauseinandersetzung, dat wil zeggen een eerlijke analyse, geen politiekcorrect ‘Wat zou Jezus doen?’-moralisme, dat in laatste instantie “betekenisloos” is ten aanzien van de probleemoplossing, zoals de integratie-expert van de CDU, Barbara John, onlangs opmerkte.
“Het komt welhaast tragikomisch over”, schrijft Windisch op kath.net, “wanneer in de oudejaarspreek in de Keulse dom gewaarschuwd wordt zich niet tegen vluchtelingen af te schermen, als tegelijk de rotjes en vuurpijlen tegen de ramen van de dom slaan en buiten op het Domplein veel vrouwen graag een muur zouden hebben om zich te kunnen verschuilen tegen de seksuele belagers met migratieachtergrond.” De Kerk zwijgt hierover. Gelovigen willen echter “helderheid en waarheid over deze dingen, zoals ze zijn, en krijgen die veelal niet”, aldus Windisch.
Hij heeft kritiek op kardinaal Marx’ ondersteuning van de dwaze verwelkomingscultuur, zoals die voor ‘Keulen’ in Duitsland opgeld deed met als beschermvrouwe bondskanselares Angela Merkel, wier positie inmiddels wankelt. Inmiddels geeft zelfs de Europese Commissie toe dat de meerderheid van de ‘vluchtelingen’ helemaal geen vluchteling is, maar gelukszoeker. Niettemin mogen de Europeanen daarvoor opdraaien, terwijl zij intussen hun eigen zorgvoorzieningen zien verschralen.
Waarheid is door Sint-Thomas Aquino gedefinieerd in de beroemde uitdrukking adaequatio intellectus ad rem, dat wil zeggen dat het verstand zichzelf in overeenstemming moet brengen met wat werkelijk het geval is: de werkelijkheid. Als de Kerk daarin tekortschiet, aldus Windisch, is zij ofwel gewoon dom, ofwel maakt zij zich onderdeel van het ideologisch leugenweefsel, waar de westerse cultuur zich al zo diep ingesponnen heeft.
Maar Christus kwam toch juist om ons verlossing te brengen? “De waarheid zal u vrijmaken.” Of, zoals Sint-Thomas zegt: “Gerechtigheid zonder barmhartigheid is wreedheid; barmhartigheid zonder gerechtigheid is de moeder van het bederf.” Windisch: “Momenteel zijn wij in de Kerk veel dichter bij het tweede gevaar dan bij het eerste.”
Het Heilig Jaar van Barmhartigheid is wellicht een kans de echte barmhartigheid terug te vinden: niet de panacee van de Gutmensch, maar die kostbare christelijke deugd zoals de Kerk van alle eeuwen ons die voorhoudt.
