Om het een beetje aan te kleden en draaglijk te maken moet het daarom wel leentjebuur spelen bij het christendom, merkt Nancy Pearcey op in haar nieuwe boek Finding Truth, waarvan stukjes gepubliceerd worden op Evolution News. Dat leentjebuur wordt dan opgetuigd en vormgegeven als ‘humanisme’.

Wereldse versie
Pearcey wijst op John Gray, de Engelse atheïstische denker. Het evangelie van de menselijke vrijheid “worden humanisten nooit moe te preken”, klaagt Gray. Maar “Darwin heeft ons laten zien dat we dieren zijn” en daarom “kan het idee van vrije wil niet van de wetenschap komen.” De wortels daarvan “liggen in religie – en niet zomaar om het even elke religie maar in het christelijke geloof waar humanisten zo obsessief tegen tekeer gaan.” Humanisme blijkt zo “slechts een wereldse versie” van christelijke beginselen te zijn.

Seculiere religie
Dat leentjebuur spelen van darwinisme en humanisme (gewoonlijk zonder het copyright te melden) gaat soms wel heel ver. De beschaafde darwinistische filosoof Michael Ruse, een van de weinige darwinisten die iets van religie begrijpen (we hadden hem ooit in Katholiek Nieuwblad) schokte onlangs zijn medeatheisten door hun uit te duiden dat evolutie vaak als een religie werkt. “Evolutie wordt verbreid als een ideologie, een seculiere religie – een uitgewerkt alternatief voor christendom, met zin en moraliteit.”

Polyfonie
Maar ook met een liturgie, voegt Nancy Pearcey eraan toe. Wist u dat er een heuse Charles Darwin Mis is gecomponeerd, gebaseerd op de traditionele vijfdelige Mis? Met als introitus de tekst dat domheid zelfverzekerder is dan kennis (hoe toepasselijk). De Mis is gecomponeerd in een soort renaissance-polyfonie, maar de teksten zijn ontleend aan het werk van Charles Darwin, met inbegrip van On the Origin of Species en The Descent of Man. Luister en grinnik geniet…  (KN/Evolution News)