De oude Grieken beschouwden epilepsie als een heilige ziekte, omdat ze er een goddelijk middel in zagen om boodschappen tot de mensen te brengen. De grondlegger van onze westerse geneeskunst, Hippocrates, stelde echter dat epilepsie een afwijking binnen de hersenen is en niet heiliger moet worden genoemd dan andere ziektes. Alle ziektes zijn even heilig, schreef hij. Nu bestaan er geneesmiddelen, waarmee epilepsie kan worden behandeld.
Vroeger had je van die ronduit schele mensen, die, zoals men zei, met hun linkeroog in hun rechterbroekzak keken. Die zijn nu nagenoeg geheel uit het straatbeeld verdwenen, doordat men het euvel vroegtijdig is gaan corrigeren. Het ging hierbij ook eigenlijk niet om een ziekte, maar om een regelmatig voorkomende afwijking. Jammer, want elke afwijking verbreekt de monotonie van de norm, wat evengoed geldt voor zoiets als stotteren. Maar het is sinds kort ook een wijdverbreide ondeugd geworden menselijke vruchten met het syndroom van Down te aborteren. Het zal niet lang meer duren of ‘mongooltjes’ zijn net zo zeldzaam geworden als scheelogen. Dat zou jammer zijn, want het gaat niet om een ziekte, maar om een afwijking die erbij hoort. Een menswaardige samenleving schept daar de nodige voorzieningen voor en zoekt geen heil in sluipmoorden.
Maar als je zegt dat homoseksualiteit een ziekte is die genezen kan worden, dan stijgt er een gebrul op alsof je je hebt bezondigd aan majesteitsschennis. Het is in elk geval een afwijking, zoals het syndroom van Down. Het kan een leerrijke afwijking zijn die we moeten aanvaarden, maar in elk geval kan die niet voor normaal doorgaan. Er is iets mis met een samenleving die er geen been in ziet mongooltjes te elimineren, maar wel eist dat homoseksuelen precies dezelfde huwelijksrechten kunnen genieten als heteroseksuelen. Het gaat immers nog steeds om een afwijking en die kan niet worden gelijkgesteld met heteroseksualiteit.
De oude Grieken (en Romeinen) kenden de huwelijksgod Hymen, afgebeeld als een jongeling met een brandende toorts. Droogstoppels zien hier geen verband met het gewone woord hymen, dat band, naad of bindweefsel betekent. Maagdelijkheid werd door de Grieken blijkens hun Parthenon hoog in ere gehouden. Hymen met de brandende toorts zorgde ervoor dat die kostbare maagdelijkheid weer werd herboren en niet zomaar aan de vergetelheid werd prijsgegeven. Precies daarom was hij hun huwelijksgod en de andere goden zouden hebben gebulderd bij de suggestie, dat ook homoseksuelen zo’n huwelijk moeten kunnen sluiten. ‘Zijn ze daar nou helemaal de kluts kwijt?’, zou Zeus uitroepen alvorens zijn donderende bliksem op de onnozelaars los te laten. En ook de in volle wapenrusting uit diens hoofd geboren maagd Minerva zou haar edele hoofd schudden.
De seksuele opvattingen van de oude Grieken weken nogal af van die van de latere christenen, maar wat het huwelijk betreft, kwamen ze toch in de buurt van de gedachte dat het om een sacrament gaat, dat wordt gesloten ten overstaan van Hymen en andere goden om er zeker van te zijn dat de band met de hemel behouden blijft. In het christendom neemt Jezus de plaats van Hymen in en het zou niet ongepast zijn hem af te beelden met een brandende toorts. Vondel noemde Jezus bij de bruiloft van Kana ‘de groote Hymen’ door wiens betrokkenheid het huwelijk een sacrament wordt. Zonder deze heilzame dimensie wordt het huwelijk een contract zoals andere contracten: koop en verkoop, huur en verhuur, et cetera. Je kunt dan ook gemakkelijk weer scheiden als zo’n huwelijksovereenkomst ietsie pietsie tegenvalt. En waarom zou zo’n huwelijk niet openstaan voor homoseksuelen?
In tijden waarin Priapus populairder is dan Hymen valt dat moeilijk uit te leggen. Het is misschien geen gek idee om de mensen als inleiding tot het christendom een beetje wegwijs te maken in het heidendom, want de heidenen hadden tenminste nog enig benul van het huwelijk als vrucht van de maagdelijkheid en van de daarin besloten liggende godheid. Daar kun je dan op voortborduren en zo is de kans minder groot dat het huwelijk en het vermogen kinderen te krijgen worden opgeëist door homo’s. Maar misschien moet je voor echte domoren nóg duidelijker zijn en hun met medische illustraties aan het verstand brengen, dat in de achterwerken van homo’s geen hymen gedijt. Zou dat discriminatie zijn? Nee, het is een onderscheid, dat de natuur maakt als basis voor geestelijk leven. Het wordt tijd dat intelligente homo’s zelf eens kritiek gaan leveren op die dwaze homopropaganda die gevaarlijke totalitaire trekken vertoont en naar mijn mening minstens zo verontrustend is als het martiale islamisme. Die radicale moslims worden ook aangemoedigd door de onstuitbare golf van decadente liberaliseringen en zijn kennelijk van mening dat alleen geweld dit tij kan keren.
Ben Hoffschulte is rechtsfilosoof te Leuven.
