Dat zegt voorzitter dr. Katrina Lantos Swett van de Amerikaanse Commissie voor Internationale Godsdienstvijheid. Volgens haar is er in heel Europa sprake van een “kwaadaardig, openlijk en steeds gewelddadiger antisemitisme”.
Dat is voor haar persoonlijk des te pijnlijker als dochter van Tom Lantos, de enige Holocaustoverlevende die ooit lid is geworden van het Amerikaans Congres.
Hoewel Europa lang beschouwd werd als een toevluchtshaven voor democratie en mensenrechten, geldt dat steeds minder voor Joden. Velen van hen vragen zich af of er voor hun kinderen nog wel toekomst is, aldus Lantos tegenover het katholieke persbureau CNA.
“Joden worden fysiek bedreigd. Hun instellingen worden aangevallen. Zij worden gedood omdat zij Jood zijn”, aldus Lantos Swett. “De enige reden dat er niet veel meer vermoord zijn is vanwege de strenge veiligheidsmaatregelen.”
Terug van een solidariteitsbezoek aan Joodse gemeenschappen in Frankrijk vertelt zij dat veel ouders geen in Europa geen “Joodse toekomst” meer zien voor hun kinderen. Steeds meer Joodse mensen zouden om die reden emigreren naar vooral Israël, de VS en Canada.
Lantos noemt het “bijna niet te bevatten” dat het mogelijk is dat duizenden demonstranten in de grote Europese steden met spandoeken kunnen lopen met teksten als ‘Hitler had gelijk’. In Frankrijk is de situatie dermate ernstig dat de regering extra veiligheidsmaatregelen voor synagogen en Joodse gebouwen heeft genomen. Begin dit jaar werden 10.000 militairen ingezet ter beveiliging van gevoelige objecten.
Hoewel de Joodse gemeenschap over het algemeen dankbaar is voor de extra maatregelen “gelooft niemand dat die op langere termijn vol te houden zijn”.
In Franse steden is het voor Joodse mensen risicovol om als zodanig herkenbaar over straat te gaan. “Dat is een nogal verontrustende en ijzingwekkende ontwikkeling, als mensen zo’n beetje hun identiteit moeten gaan verbergen om veilig te zijn in hun eigen land.”
Veel dreiging gaat uit van islamitische gemeenschappen die niet zijn geassimileerd of “zelf slachtoffer zijn van discriminatie”.
Maar in landen als Hongarije en Griekenland winnen openlijk vijandige en antisemitische partijen steeds meer terrein.
Volgens Ted Stahnke is de opkomst van extreemrechtse partijen een recente en zorgelijke ontwikkeling waarbij “antisemitische retoriek wordt steeds meer politiek mainstream”.
Stahnke schreef twee rapporten over antisemitische politiek in beide landen. In kringen van de Hongaarse Jobbikpartij, de op een na grootste politieke kracht in het land, is holocaustontkenning usance. Sommigen hebben “Joden al gezegd een veilige plek te zoeken”.
Ook de Griekse Gouden Dageraadpartij is openlijk anti-Joods. De partij eindigde bij de Europese verkiezingen op de derde plaats en haalde bijna 7% van de stemmen bij de nationale verkiezingen in januari.
Europese Joden voelen zich steeds meer onder druk gezet zich openlijk te distantiëren van de staat Israël. Hoewel zij het vaak niet eens zijn met het beleid aldaar voelen zij wel affiniteit met het land.
Inmiddels is het volgens Lantos Swett en Stahnke niet meer de vraag of de Joden Europa zullen verlaten, maar hoeveel en hoe snel. Zij willen dat niet, maar menen geen keuze meer te hebben.
