De levenscyclus van het stekelbaarsje vormt daarin een van de verhaallijnen om te vertellen over het ontstaan van de natuur in de Nederlandse delta. En over het herstel daarvan. Want waren ze lange tijd verdwenen of ernstig bedreigd, de bever, zeearend, ooievaar en lepelaar zijn er weer helemaal terug en gedijen prima.
Terecht wordt de film een ‘herontdekking van Nederland’ en een ‘ode aan de natuur’ genoemd. Vanaf de allereerste beelden, wonderschoon ondersteund door het Metropool Orkest, heeft de film je te pakken. Adembenemend mooie shots, of het nu de opkomende zon is in de morgendauw, de aardedonkere stormlucht boven de wilde zee of de wapperende verenpracht van een fuut. Die worden knap aaneen gesmeed met sequenties waarin het verhaal wordt verteld van het haas, de zeearend, het pimpernelblauwtje en de bever. Een knap staaltje regie van Mark Verkerk, want alleen met mooie beelden heb je nog geen film waar je tot het eind ademloos naar kijkt.
Waar je bij De Nieuwe Wildernis overweldigd wordt door beelden van dreunende kuddes, onweer, storm en zwermen vogels, is Holland, natuur in de delta vooral ontroerend van schoonheid. “Zachter”, aldus producer Ton Okkerse. Dat maakt de film aanzienlijk geschikter voor jongere kijkers dan De Nieuwe Wildernis met zijn stervende ponyveulen en op ganzenkuikens jagende vossen.
De makers hebben hun kaarten gezet op de betoverende beelden die overigens van adembenemende kwaliteit zijn. Zo mooi dat je af en toe denkt ‘te kort, te weinig’. Bijvoorbeeld die van het Verdronken Land van Saeftinge, waar voor deze Hollandse meesters genoeg te vinden is om een hele film over te maken. Wie weet. In ieder geval smaakt ook deze opnieuw naar meer.
Holland, natuur in de delta. Vanaf 24 september in de bioscoop.
KN Kijkwijzer
Vanaf 6 jaar.
