In de moederschoot
“Zij die toegewijd zijn aan het verdedigen van de menselijke waardigheid kunnen in het christelijk geloof de diepste redenen vinden voor dit engagement. Hoe prachtig is de zekerheid dat ieder menselijk leven niet op drift is te midden van hopeloze chaos, in een wereld geregeerd door puur toeval of zich eindeloos herhalende cycli! De Schepper kan tegen ieder van ons zeggen: ‘Voordat Ik u in de moederschoot vormde, koos Ik u uit.'” (No. 65)

God, onze naaste en de aarde
De bijbelse verhalen over de schepping “duiden aan dat het menselijk leven gegrondvest is op drie fundamentele en nauw verweven relaties: met God, met onze naaste en met de aarde zelf. Volgens de Bijbel zijn deze drie vitale relaties gebroken, zowel naar buiten toe als in ons. Deze breuk is de zonde. (…) Dit op zijn beurt ontwrichtte ons mandaat om de aarde ‘te onderwerpen’ (cf. Gen. 1,28) en “te bewerken en te beheren” (Gen. 2,15). Als gevolg is de oorspronkelijke harmonieuze relatie tussen mensen en de natuur conflictueus geworden (cf. Gen. 3,17 – 19).” (No. 66)

Bewerken en beheren
Er wordt gezegd dat “het judeo-christelijke denken (…) de ongebreidelde uitbuiting van de natuur heeft aangemoedigd door hem (de mens – red.) af te schilderen als van nature dominerend en vernietigend. Dit is geen juiste interpretatie van de Bijbel zoals begrepen door de Kerk. (…) ‘Bewerken’ verwijst naar cultiveren, ploegen of werken, terwijl ‘beheren’ zorgen betekent, beschermen, opzichter zijn en bewaren. (…) Iedere gemeenschap kan van het goede van de aarde nemen wat zij nodig heeft voor haar voortbestaan, maar heeft ook de plicht de aarde te beschermen en haar vruchtbaarheid voor toekomstige generaties te verzekeren”. (No. 67)

Lees hier meer quotes in het Nederlands en de hele encycliek (in het Engels).