Daar komt tegenwoordig bij dat men tegenover de vermeende slachtoffers vooral niet tekort wil schieten. De nadruk kan zo eenzijdig komen te liggen op de subjectieve overtuigdheid van onderzoekers, deskundigen en ten slotte de rechter.
Roger Huyghe gaf tientallen jaren leiding aan een instelling voor geestelijk gehandicapten in Torhout bij Brugge. In 1995 doet zich daar een misbruikkwestie voor door een medebroeder, die wordt veroordeeld. Dat schept een achtergrond als vlak na Huyghes pensioen de broeder-directeur zelf onder vuur komt te liggen. Opeens ziet hij zich geplaatst tegenover aantijgingen van liefst een dertigtal gehandicapten, die zeggen ook door hem misbruikt te zijn. Het gaat om drastische verkrachtingen, soms met sadistische details (maskers, zwepen, zelfs een “elektrische stoel”). De geloofwaardigheid van de aantijgingen wordt ondersteund door menig deskundige. Wel zijn er zijn ook ontlastende verklaringen van wie nooit iets gemerkt hebben, maar daar wordt nauwelijks acht op geslagen. Net zo min als op de innerlijke en onderlinge tegenstrijdigheden.
Zo beweert een jongen dat hij samen met een ander door de broeder-directeur werd meegenomen naar een villa, waar ze werden ontvangen door een dame in avondkleding. Na een glaasje werd hij met zijn maatje misbruikt. De bewoners van de villa zijn desgevraagd stomverbaasd. De beschrijving van het interieur blijkt niet te kloppen. De jongen kan de bewoonster niet herkennen bij een fotoproef. Het maatje ontkent het gebeurde. Niettemin acht de rechter het geval bewezen.
Roger Huyghe werd kansloos veroordeeld en zat zijn straf van tien jaar volledig uit. Toch is hij veroordeeld op slechts een berg verklaringen, waarvan het waarheidsgehalte niet is nagegaan. Objectief bewijs ontbreekt, maar daar lijkt ook geen behoefte aan. Kennelijk volstaan de hoeveelheid en de ernst van de aantijgingen voor een veroordeling.
Huyghe zet het in dit boek koel en sereen uiteen, ondersteund door onderzoeksjournalist René de Witte. De laatste analyseert hoe de aantijgingen elkaar zouden kunnen hebben veroorzaakt en beïnvloed. Of Huyghe onschuldig is, valt ook voor de lezer niet met zekerheid te zeggen. Dat de broeder-directeur is veroordeeld op basis van een rammelend onderzoek, proces en vonnis echter wel.
Roger Huyghe – René de Witte, Schuldig tot het tegendeel bewezen is. Uitg. Van Halewyck 2012, 248 pp., pb., € 12,95, ISBN 978 94 6163 104 7
