Dat vinden de deelnemers aan de bisschoppensynode die momenteel in het Vaticaan wordt gehouden na een week vergaderen. Dat blijkt uit de evaluatie van de werkgroepen van het werkdocument, meldt Catholic Culture.
Dat zoomt te zeer in op de problemen van huwelijk en gezin en biedt te weinig bemoediging en leiding voor de gelovigen die hun roeping serieus willen beleven.
Na een plenaire vergadering waarbij de synodevaders een korte toespraak hielden, werd het werkdocument in dertien kleinere werkgroepen intensief besproken. Deze groepen, ingedeeld naar taal, rapporteerden vrijdag.
Het meest opvallend was de algemene conclusie dat er een veel positievere benadering nodig is van het christelijk huwelijk. Ook viel de klacht te horen dat het document de zorgen van de katholieken in het Westen weerspiegelt, met name in Europa en de VS, zonder voldoende aandacht te geven aan katholieke gezinnen elders in de wereld.
In enkele groepen drukten bisschoppen hun zorgen uit over de negatieve invloed van de genderideologie en de “ideologische kolonisatie” van de ontwikkelingslanden door seculiere organisaties. Dat gold ook voor de problematiek van de migranten en vluchtelingen, met name de christelijke vluchtelingen in en uit het Midden-Oosten. Ook dient de Kerk betere steun te verlenen aan gezinnen die worstelen met de eisen van het christelijk huwelijk.
“Er moet meer aandacht worden gegeven aan de theologische reflectie op het gelovige en liefhebbende echtpaar en hun gezin dat zo vaak op heroïsche wijze een authentiek getuigenis geeft van de genade van het gezin”, aldus een van de vier Engelse taalgroepen. “De boodschap van de synode moet de Blijde Boodschap van Jezus Christus helder en aantrekkelijk verkondigen.”
Een tweede Engelse taalgroep constateerde dat “de analyse van de moeilijkheden waar het gezin tegenaan loopt te negatief is”.
“Ondanks de uitdagingen die het gezin in iedere cultuur tegenkomt, vinden gezinnen met de hulp van de goddelijke genade de kracht om hun roeping te beleven om te beminnen, de sociale banden te versterken en zorg te dragen voor een bredere samenleving, in het bijzonder voor de meest kwetsbaren. De wekgroep vindt dat de synode grotere waardering voor deze gezinnen moet uitdrukken.”
Ook de Engelse taalgroep C riep op tot een “minder negatieve benadering van de geschiedenis, cultuur en de situatie van het huidige gezin”. De Synode dient allereerst “met hoop” te beginnen “in plaats van met mislukkingen”. “De tekst ontbeert alles wat mensen maar zou kunnen aantrekken”, luidde de harde conclusie.
Die werd gedeeld door de Franse taalgroep B, terwijl groep C vindt dat “onze slottekst gezinnen moet bemoedigen, het vertrouwen tonen dat wij in ze hebben en hun vertrouwen in ons vergroten.” De Duitse taalgroep benadrukte dat het slotboodschap moet beginnen met een passage “die de schoonheid van het huwelijk beschrijft”.
De Franse taalgroep A verwoordde de twee meest gehoorde klachten, namelijk dat “het niet goed is dat de synode alleen op de problemen en crises focust die de gezinnen in het Westen raken”.
Naast de kritiek op de “Eurocentrische” benadering van het werkdocument, werd vaak gesproken over het eroderende effect van het Westers secularisme op de gezinnen in de ontwikkelingslanden. De Franse taalgroep B waarschuwde voor “een nieuwe ideologie, vaak genderideologie genoemd”, die “het gezin, ouderschap en de menselijke liefde aantast”.
Ondanks de soms ferme kritiek op het werkdocument, dat “chaotisch” werd genoemd, spraken de werkgroepen het vertrouwen uit dat de synode een positieve boodschap kan produceren.
Tijdens een persconferentie na afloop van de groepsdiscussies zei kardinaal Luis Tagle van Manilla dat er behoorlijk wat verwarring was geweest. “Maar het is goed om van tijd tot tijd verward te zijn”, aldus Tagle.
Hij onderstreepte dat de synodevaders niet uit zijn op verandering van de Leer. “Wij bevestigen de Leer, wij gaan die niet veranderen.” “Wij zoeken naar bevrijdende wegen om de gezinnen nieuw leven te geven.”
