Dat schrijft de Amerikaanse commentator en Johannes Paulus II-biograaf George Weigel in een analyse van de drie paragrafen over de omgang met hertrouwd gescheiden katholieken. Mits goed gelezen, versterkt het rapport zelfs de “klassieke leer en sacramentendiscipline van de katholieke Kerk”, aldus Weigel.
Er is volgens Weigel geen sprake van het losmaken van elkaar van ‘leer’ en ‘praktijk’ met betrekking tot dit punt. Ook komt het voorstel van kardinaal Kasper om hertrouwd gescheidenen onder voorwaarden tot de sacramenten toe te laten er niet in voor, “omdat het beslissend afgewezen werd door de synodevaders”.
Ten derde, gaat hij verder, wordt er geen steun uitgesproken voor “lokale optie-katholicisme”, het delegeren van leergezag aan bisschoppenconferenties of lokale bisschoppen of pastores.
Ten vierde, aldus Weigel, maakt het rapport duidelijk dat een geweten “een juist geïnformeerd geweten is, een gevormd in en door de waarheid; wat wil zeggen dat ‘geweten’ niet slechts een uitdrukking van iemands wil is”. In dat licht moeten volgens Weigel ook de paragrafen over de kwestie van de hertrouwd gescheidenen worden gelezen.
Weigel wijst er verder op dat in het rapport staat dat de “pastorale begeleiding” en “onderscheiding” moeten plaatsvinden “volgens de leer van de Kerk en de leiding van de bisschop”.
Ook meldt het rapport dat paragraaf 84 van Familiaris Consortio, het document van paus Johannes Paulus II, het “omvattende criterium” moet zijn voor de onderscheiding in deze gevallen.
Daarin wordt, schrijft Weigel, kort na de in het eindrapport aangehaalde passage, opgemerkt: “Niettemin bevestigt de Kerk haar praktijk, gebaseerd op de heilige Schrift, de hertrouwde gescheidenen niet tot de communie toe te laten. Zij verhinderen immers zelf dat zij toegelaten worden, aangezien hun levensstaat en situatie objectief in tegenspraak zijn met de liefdesgemeenschap tussen Christus en de Kerk, die in de Eucharistie haar teken en verwerkelijking vindt.”
Daarmee, schrijft Weigel, doorstaat de suggestie van sommige bisschoppen dat het ‘Kasper-voorstel’ toch in het rapport is terechtgekomen, “serieus onderzoek niet. Mediaberichten in de zin dat deze paragrafen steun bevatten voor de heilige communie voor burgerlijk hertrouwde gescheidenen, zijn gebaseerd op onwetendheid van de tekst of kwetsbaarheid voor de Duitse spinmachine”.
Weliswaar is de taal in de drie paragrafen “soms ambigu, in het bijzonder wanneer men naar ambiguïteit zoekt”. Maar wie de tekst op de juiste manier leest, ziet volgens Weigel dat die “niet alleen samengaat met de klassieke leer en sacramentendiscipline van de katholieke Kerk”, maar die zelfs “versterken” door “duidelijk te stellen dat die leer het fundament is waarop ware pastorale begeleiding plaatsvindt”.
