Na de ophef rond de torenhoge aantallen kerkbezoekers in Staphorst hebben de meeste kerken hun bezoekersaantallen snel verminderd. Ad van der Helm vraagt zich af of die inperking wel een terechte reactie was.
Eindelijk, de publieke liturgie komt weer op gang. In de eucharistie herkent Ad van der Helm twee kernactiviteiten van de kerkgemeenschap: zegenen en danken.
De coronacrisis hangt als een donkere wolk boven ons leven. Met het oog op Hemelvaart kunnen we deze periode echter ook zien als een tijd van verandering en groei.
Een kerk zonder liturgie lijkt op een huis met een gesloten deur - want juist de liturgie is de deur naar de aanwezigheid van God. Een nieuwe column van Ad van der Helm.
Amen: een klein woord met een grote betekenis. Aan het eind van het kerkelijk jaar werpt Ad van der Helm zijn licht op het woord waarmee we onze gebeden afsluiten.
Op pelgrimstocht naar de Belgische bedevaartsplaats Banneux ziet Ad van der Helm hoe de mens daar centraal komt te staan: hulpbehoevenden zijn geen patiënten, maar gasten en iedereen kan volop mens zijn.
Gastvrijheid is een groot goed in de kerk. De kerkdeur is vaak dicht en omdat veel gemeenschappen kleiner zijn geworden en hechter, is het risico groot dat zij ook geslotener zijn geworden. Openheid wordt gemakkelijk beleden, maar in de praktijk blijft dit beperkt tot bekende en vertrouwde gezichten.
Als de eerste zonnestralen de stad Rome verwarmen stromen de terrassen vol en al is het vastentijd, de Romeinen genieten met volle teugen. De studenten van de faculteit Kerkelijk Recht, op studiereis in Rome, kunnen echter maar spaarzaam genieten van deze terrassen.
De blijdschap in Den Haag is groot bij het einde van het kerkasiel in Bethel. Rond de Armeense familie is een kring van vriendschap ontstaan die vele kerkgrenzen heeft geslecht. De lijst voorgangers en de lijst gemeenten en parochies is vrijwel net zo gevarieerd als het kerkelijke landschap in Nederland…
