In Oosterhout (N.-Br.) is zuster Elisabeth Janssens op 96-jarige leeftijd overleden. In de dertig jaar dat zij er priorin was, moderniseerde zij het klooster Sint-Catharinadal ingrijpend.
“Een leven is maar zo kort!”, verzuchtte zuster Elisabeth Janssens eens tegen een journalist van Trouw. Dat was in juli 1993, toen zij net teruggetreden was als priorin van het norbertinessenklooster Sint-Catharinadal in Oosterhout.
Die functie had zij toen op de dag af dertig jaar bekleed, sinds 15 juli 1963. Onder haar leiding veranderde er veel in de eeuwenoude priorij: er kwamen zachte matrassen in plaats van strobedden, stromend water, elektriciteit, ja zelfs computers.
Toch hield zij het gevoel dat “veel niet af is”, zo vertelde zij in dat kranteninterview toen zij het stokje overdroeg: “Mijn verstand zegt dat het goed is dat ik terugtreed maar in de praktijk valt het me heel zwaar, vooral omdat het zo abrupt is. Het moeten ontruimen van mijn appartement, het op tafel moeten achterlaten van het sleuteltje van de auto, waarover ik als priorin vrij kon beschikken… Dat alles laat me niet onberoerd.”
Geboren op 28 april 1923 als Ans Janssens in Roermond, trad zij vlak na de oorlog op 24-jarige leeftijd in bij de zusters van Oosterhout. “Zo’n roeping overkomt je”, zei ze er later over. “Zeven jaar heb ik me ertegen verzet. Ik kom uit een Roermonds zakengezin. Materieel ontbrak het me aan niets. Maar dat was het em nu juist. Het ging naar mijn gevoel allemaal te gladjes.”
“Zeven jaar heb ik me tegen mijn roeping verzet”
Tweet dit!
“De beweging die op het eind van de jaren dertig in de kerk ontstond om de sleur te doorbreken, sprak me aan. Dat werd ook vanuit de Norbertijnenabdij van Heeswijk gestimuleerd. Ik ben daar diverse keren naar bijeenkomsten gegaan, waar ze blijk gaven van een nieuwe frisse kijk op het religieuze gebeuren.”
Die nieuwe geest was voelbaar in Oosterhout; aan de strenge afzondering van de buitenwereld kwam in de jaren ’50 een einde, en de zusters gingen zich op nieuwe manieren maatschappelijk inzetten. Zuster Elisabeth stonde mede aan de wieg van het Kunstatelier dat in 1954 opgericht werd, waar antieke boeken gerestaureerd werden, en dat internationale persaandacht trok. Zoals het klooster recenter ook veel belangstelling trok toen men er een eigen wijngaard begon, of de archieven online beschikbaar maakte.
Ook na haar terugtreden als priorin bleef zuster Elisabeth zich onvermoeibaar inzetten voor Sint-Catharinadal. Meermaals werd ze onderscheiden voor haar inzet voor kerk en samenleving: ze was Officier in de Orde van Oranje-Nassau, ereburger van Oosterhout en ontving bij haar diamanten professiejubileum in 2009 een zilveren anjer uit handen van koningin Beatrix.
Deze markante zuster, die “het leven zo kort” vond, mocht nog bijna een eeuw oud worden. Op woensdag 19 februari overleed zij, 96 jaar.
(Bronnen: Trouw, BN/De Stem, De Volkskrant)
In een wereld waarin alles voortdurend verandert en onder druk staat, is katholieke kwaliteitsjournalistiek een uniek en kostbaar goed. Op KN.nl heeft u altijd toegang tot het laatste nieuws uit kerk en samenleving, en vindt u uitgebreide reportages en verhelderende analyses van onze gespecialiseerde redacteuren.
Voor maar € 1,40 per week leest u altijd als eerste al het moois dat KN.nl te bieden heeft, heeft u online onbeperkt toegang tot al onze artikelen én steunt u het voortbestaan van de laatste katholieke krant van Nederland.
Dus geef om katholieke kwaliteitsjournalistiek en word lid van KN Online.
