Zita was een uiterst eenvoudige boerendochter uit het gehucht Monsagrati in de Italiaanse regio Toscane. Daar moet ze rond 1212 geboren zijn. Als twaalfjarig meisje kwam zij in dienst bij de rijke familie Fatinelli, in de nabijgelegen stad Lucca.
Daar was zij het mikpunt van de pesterijen van de kinderen; bovendien had ze te lijden van het overheersende karakter van de vrouw des huizes en de grove bejegeningen van de heer des huizes.
Maar Zita was consequent in haar eenvoud. Ze behandelde iedereen met dezelfde vriendelijkheid en eerbied en liet zich door niets van haar stuk brengen. Zelf meende ze dat God haar niet voor niets voor al deze beproevingen plaatste.
Ze hield zich aan haar persoonlijke lijfspreuk: “De handen bij het werk, het hart bij God.” Gaandeweg begon de familie Fatinelli te voelen wat een bijzonder mens ze in hun midden hadden.
De legende weet nog te vertellen dat zij op een keer in de kerk zo in gebed verzonken was dat ze de tijd vergat. Veel te laat om het brood nog op tijd gebakken te hebben, kwam ze in het huis van haar meester terug. Het deeg was gerold en gekneed en het brood lag klaar voor de oven: dat moesten dus engelen geweest zijn!
Toen ze met Kerstavond naar de kerk ging, zat er bij de ingang van de kerk een oude bedelaar op de stenen vloer met veel te dunne kleren aan. Hij was zo door en door koud dat Zita niets beters wist te doen dan haar eigen mantel aan de man te geven.
Maar eigenlijk was het haar mantel niet: ze had hem mogen lenen van haar meester. Het was ook nog eens een heel dure bontmantel. Daarom zei ze tegen de bedelaar dat ze hem niet kon geven, ze kon hem alleen maar uitlenen: na de Mis moest ze hem weer terug hebben. De oude man beloofde het plechtig.
Maar aan het einde van de viering was de man met de bontmantel verdwenen. Dat kwam haar op een flinke uitbrander te staan. Woedend was de heer des huizes, en hij schold op haar zwakheid en al te medelijdend hart… Zita had zich laten bedriegen.
Uren later werd er aan de poort geklopt: daar stond de bedelaar om de bontjas terug te brengen. Zita’s huisgenoten waren er zeker van dat het Christus zelf was geweest, of minstens zijn engel.
Achtenveertig jaar lang bleef Zita onafgebroken zorgen voor het huishouden van de familie Fatinelli. Ze stierf tenslotte op 27 april 1272. Ze werd bijgezet in de San Fridianokerk in Lucca. Haar lichaam is daar nog steeds te zien in geheel gave staat. In 1696 werd Zita van Monsagrati heilig verklaard.
De in 2022 overleden jezuïet Dries van den Akker verzamelde op Heiligen.net een indrukwekkende verzameling heiligenlevens. In deze rubriek houdt KN zijn werk levend. Bewerking: Susanne Kurstjens.
In een wereld waarin alles voortdurend verandert en onder druk staat, is katholieke kwaliteitsjournalistiek een uniek en kostbaar goed. Op KN.nl heeft u altijd toegang tot het laatste nieuws uit kerk en samenleving, en vindt u uitgebreide reportages en verhelderende analyses van onze gespecialiseerde redacteuren.
Voor maar € 1,40 per week leest u altijd als eerste al het moois dat KN.nl te bieden heeft, heeft u online onbeperkt toegang tot al onze artikelen én steunt u het voortbestaan van de laatste katholieke krant van Nederland.
Dus geef om katholieke kwaliteitsjournalistiek en word lid van KN Online.
