Halverwege de vorige eeuw betekent de diagnose polio nagenoeg per direct een doodsvonnis. Het overkomt de 28-jarige Britse theehandelaar Robin Cavendish wanneer hij in Kenia aan het werk is. Naar verwachting heeft hij nog drie maanden.
Dit terwijl zijn leven – zo laten de openingsscènes van Breathe in razend tempo zien – op rolletjes loopt. Hij zit vol levenslust, ontmoet op een feestje de liefde van zijn leven Diana, ze trouwen, reizen samen af naar Afrika en Diana raakt zwanger van zoon Jonathan.
En dan begint Breathe pas echt. Robin is vanaf zijn nek volledig verlamd. Terug in Engeland wordt hij met een beademingsapparaat in leven gehouden en ligt hij roerloos in een ziekenhuisbed. De levenslust is weg, hij wil niet verder leven.
Dit staat zijn ijzersterke vrouw Diana niet toe. “Je bent niet dood. Punt uit. Ik blijf komen. Kennelijk hou ik van je. Ik wil dat Jonathan je leert kennen.” Diana koopt een huis, haalt tegen alle medische adviezen in (“Hij is binnen twee weken dood”) Robin uit het ziekenhuis en gaat hem, met hulp van veel vrienden, zelf verzorgen.
Wat volgt, is een verhaal vol levenslust en hoop. Door het zelf knutselen van een rolstoel met beademingsapparatuur kan Robin weer naar buiten en zelfs op reis. Hij spreekt op een conferentie in Duitsland, gaat op vakantie in Spanje, hij straalt en hij lééft. Hij spant zich in om ook de leefomstandigheden van andere, zwaar verlamde patiënten te verbeteren.
Breathe is gebaseerd op een waargebeurd verhaal. Robin Cavendish is uiteindelijk in 1994 overleden, op 64-jarige leeftijd, toen hij echt niet meer verder kon door hevige bloedingen in zijn aangetaste longen. Zijn rolstoel is in productie genomen en heeft zo het leven van duizenden gehandicapten verlengd.
Ook bijzonder: zijn zoon Jonathan, filmmaker van beroep, produceerde Breathe uit eerbetoon aan zijn vader, die ervoor koos hem te zien opgroeien. Meest indrukwekkend is wellicht de enorme volharding van Diana, die haar leven ten dienste van haar man stelt en hem kort voor zijn sterven zegt: “Bedankt dat je voor het leven hebt gekozen.”
Zeker, de belevingswereld en de interne strijd van Robin hadden veel meer uitgediept kunnen en moeten worden. En inderdaad, de beelden van zonsondergangen in Kenia zijn soms op het melodramatische af. Bovenal echter, is Breathe een inspirerend verhaal over de enorme wil om te leven.
Film: Breathe (2017), Groot-Brittannië, 118 min. Regie: Andy Serkis, met o.a. Andrew Garfield en Claire Foy.
