Ik kom net terug uit Rome. Samen met een groepje studenten uit Utrecht en Amsterdam heb ik de Goede Week in de heilige stad mogen doorbrengen, wat ik echt als een privilege en een geschenk heb ervaren.

We hebben heel mooie ontmoetingen gehad met jongeren uit heel de wereld; we mochten een inspirerende catechese van de prelaat van het Opus Dei ontvangen; we hebben natuurlijk genoten van de de schoonheid van Rome en, boven alles, we mochten de liturgie van de Goede Week op een bijzondere manier ervaren. We konden zelfs de Paaswake in de Sint Pieter bijwonen, die gevierd werd door de paus.

Zoals je waarschijnlijk kunt begrijpen, zijn we allemaal vol vreugde en goede herinneringen teruggekomen. Zo’n reis is ook echt een boost voor het geloof. Qua timing is dat ook heel mooi, want de paastijd is begonnen: “De Heer is waarlijk opgestaan, halleluja!” De Kerk viert de overwinning van Christus over de dood en de zonde. Dat is zeker een feestje waard.

Verslapping

Hopelijk heeft de vastentijd jou geholpen om dichter bij Jezus te komen en om Hem meer ruimte te schenken in jouw hart. Wellicht heeft het je ook geholpen om een aantal goede gewoontes te kweken en slechte gewoontes uit te drijven: meer aandacht aan onze relatie met Jezus schenken, de mensen om ons heen meer liefhebben, de luiheid overwinnen en ga zo maar door.

Een reëel risico dat we onder ogen moeten zien is de verslapping na zo’n vruchtbare Veertigdagentijd. Dat we weer terugvallen in de oude gewoontes onder het mom van: “Nu de Paastijd is begonnen, kan ik wel weer rustiger aandoen.”

Het is zeker niet verkeerd om weer een extra wijntje te drinken op een doordeweekse dag of om Instagram weer te installeren op je telefoon. Maar het zou jammer zijn dat we alle goede voornemens van de afgelopen weken laten varen en dat onze aandacht voor een godvruchtig leven verslapt.

Stilstaan is achteruitgang

Het geloofsleven vraagt om continue beweging. Stilstaan is achteruitgang. Daarmee bedoel ik niet dat we een soort hyperactieve en onrustige houding moeten aannemen in onze relatie met Jezus en dat we altijd maar haastig dingen moeten doen.

Wat ik ermee bedoel, is dat het geloofsleven uiteindelijk een liefdesrelatie is die altijd gevoed moet worden. Soms zijn er periodes dat het wenselijk is om daar op een bijzonder manier aandacht voor te hebben (denk aan de vastentijd), maar het is niet gezond om een houding aan te nemen van: “Zo is het genoeg. Ik hoef niet verder te groeien. Ik kan even vakantie nemen.”

Persoonlijk ochtendgebed

Ik wil je graag een concreet advies geven om in beweging te blijven in je relatie met Jezus: start elke ochtend met persoonlijk gebed. Elke ochtend. Op een grijze maandag en op een zonnige zaterdag. Op een dag dat je het enorm druk hebt en op een dag dat je lekker kunt uitslapen.

Met persoonlijk gebed bedoel ik dat je de tijd neemt om de omgang met Jezus te zoeken (tien minuten, een kwartier of een half uur bijvoorbeeld). Je kunt bijvoorbeeld het Evangelie van de Mis van die dag rustig overwegen (check bijvoorbeeld het Dagelijkse Evangelie) of een tekst uit een meditatief boek. Je kunt natuurlijk ook in de stilte direct de dialoog met Jezus opzoeken en je dagelijkse zorgen en vreugden met Hem delen.

Inzetten op groei

Het blijft een strijd om op tijd op te staan en de dag goed te beginnen met gebed. De MOVE Community heeft daarvoor een nieuw initiatief: Wake Me Up. Elke doordeweekse ochtend kun je via Whatsapp of Spotify een podcast van ongeveer vier minuten ontvangen waarin jonge christenen een inspirerend verhaal delen. Hopelijk kan dat helpen om de dag goed te starten en dichter bij Jezus te zijn in het dagelijks leven.

Het is namelijk zo dat we niet elke week prachtige geloofservaringen in Rome meemaken. Die kunnen helpen om een nieuwe impuls te geven, maar het echte werk vindt plaats in het normale leven van elke dag. Hopelijk verslapt onze aandacht niet en blijven we ons vol goede moed inzetten om te groeien in onze relatie met Jezus.