Toen ik twaalf was, had ik een buitenboordbeugel. Ik had een grondige hekel aan dat ding, en ik hoopte dat ik er snel vanaf zou zijn.

Dat was helaas niet het geval, en dat kwam voornamelijk door mezelf: ik ontwikkelde de zeer slechte gewoonte het ding in mijn slaap uit te doen en gewoon aan de kant te gooien, waardoor ik er veel langer mee rond moest lopen dan in eerste instantie nodig was. Ik maakte het mezelf onnodig moeilijk.

Treuzelen

Helaas heb ik dit laatste nog steeds niet afgeleerd. Ik merk dat ik dingen die door actieve participatie bereikt moeten worden, graag uitstel. Ik treuzel, heb moeite het varkentje meteen te wassen en het probleem zo voor altijd af te handelen.

Of het nu gaat om hardnekkige fouten in mijn zangtechniek of de afwas. Je herkent dat, natuurlijk. Mensen die beweren dat ze alles zonder aarzelen meteen doen, liegen. Net als met carnaval.

Wat?! Wat heeft carnaval hiermee te maken? Alles, zeg ik je.

Carnavallen

De lezer uit het Hoge Noorden heeft natuurlijk geen idee waar ik het nu over heb, dus ik zal mijn visie even samenvatten: men koopt een kostuum en drinkt overmatige hoeveelheden bier, terwijl hij of zij onhandig beweegt op simpele, lompe muziek met dubbelzinnige teksten.

De fanatiekelingen beginnen al maanden van tevoren met het kiezen van een kostuum en gaan elke dag “carnavallen”, van vroeg in de middag tot laat in de nacht. Noordelingen zijn overigens niet veel beter, want als ze al niet naar Brabant vluchten om mee te liften met de gezelligheid, gieten ze dit soort losbandigheid wel in andere vormen.

Vrijbrief

Noem me saai, noem me conservatief, maar in mijn ogen is carnavallen niets anders dan het uitstellen van je eigen grote probleem – even los van de religieuze betekenis erachter, die toch grotendeels verloren is gegaan.

Als je zo’n ontzettende behoefte hebt jezelf volledig te laten gaan in allerlei schunnigheden die je een vrijbrief geven om alles te doen wat normaal gesproken sociaal onwenselijk is, wat zegt dat dan over de rést van jouw jaar?

Verkleedfeestje

Beter nog: wat zegt dat over jou? Wie zich het hele jaar keurig en correct gedraagt maar met carnaval (of een soortgelijke gelegenheid) alle grenzen overschrijdt, noem ik hypocriet. Ik denk dat een soort continue staat van vrijheid, van leven als de persoon die je werkelijk bent zonder het masker, een betere manier van je tijd besteden is.

Zodat je niet op die ene keer in het jaar hoeft te wachten tot je het aan banden gelegde beest in jezelf vrij kan laten, met alle gevolgen van opgekropte gevoelens van dien. “Gij reinigt het buitenste van de drinkbeker, maar van binnen zijt gij vol van roof en onmatigheid”, zei iemand.

Ik denk dat voor veel mensen carnaval het enige moment is dat ze daadwerkelijk “zichzelf” denken te zijn. Daarmee is de rest van het jaar eigenlijk een verkleedfeestje.