Koning Nebukadnessar liet Daniël en twee van zijn vrienden in een hete oven gooien omdat ze weigerden zijn handgemaakte god te aanbidden. Ze waren zo trouw aan hun God en zo vastberaden om Hem de rug niet toe te keren, dat ze de voorkeur gaven aan een pijnlijke dood boven een bescheiden buiging voor een beeld.

Maar in de oven onderscheidde Nebukadnessar vier figuren in plaats van drie, die zich rustig door de oven bewogen. Zo wist hij dat de God van Israël de enige God was.

God deelt zijn plaats niet

God is een God die Zijn plaats niet deelt. Niet voor niets is dit het eerste gebod, en het belangrijkste volgens Jezus: gij zult de Heer uw God liefhebben boven alles. Niet alleen omdat Hij als enige aanbeden wil worden. God weet heel goed dat zodra wij in ons hart een bepaald onderwerp boven hem plaatsen, we uit balans zullen zijn. Obsessie, labiliteit en teleurstelling zijn het gevolg, want al het andere is simpelweg vergankelijk en leeg. Het leidt tot niets.

Complot?

Ik sta sceptisch tegenover de obsessie met globalisering en supranationalisme die wereldwijd voet begint te krijgen. Elke christen zou daar in mijn ogen sceptisch tegenover moeten staan. Laten we allereerst ophouden met de beschuldigingen ‘wappie’ en ‘complotdenker’ te pas en te onpas te gebruiken. Termen als the great reset en build back better zijn namelijk gewoon terug te vinden op de website van het World Economic Forum.

Het gaat om een concept bedacht door de Duitse econoom Klaus Schwab, voorzitter van het WEF, en de Britse prins Charles. Het is een soort lijst van doelen die in 2030 behaald zouden moeten zijn. Het oude werkt niet meer en moet verdwijnen, is het uitgangspunt, en het is tijd om het tij 180 graden te keren: meer technologie, meer globalisering, meer duurzaamheid en gelijkheid en minder armoede.

Klinkt best mooi, toch?

Volmaakte utopie

Toen ik naar de podcast van het WEF luisterde over dit onderwerp, viel me op dat men deze heropbouw van de gehele samenleving presenteerde als een utopie waarin het leven volmaakt is, iedereen een baan heeft en de aarde volledig schoon is. Iedereen zou gelijk worden en publieke goederen zouden gratis en toegankelijk worden voor iedereen.

Op dezelfde site vind je trouwens een soort droombeeld van de Deense politica Ida Auken, waarin ze omschrijft hoe we in haar nieuwe wereld niks bezitten en alles gemeenschappelijk hebben. Was er niet ooit een Rus die daar hetzelfde over dacht?

Bijna droomde ik mee weg, tot ik me iets realiseerde: om deze doelen op zo’n radicale manier te behalen, moet je radicaal het gedrag van alle aardbewoners beïnvloeden. Technologie werd opgehemeld alsof het ’t paard van Troje was, en de mens? Die besteeg de troon van de Almachtige.

De mens als oplosser van alle problemen. Problemen die we op de een of andere manier nooit hebben kunnen aanpakken omdat we een paar duizend jaar immoreel waren, en nu ineens volmaakt en vooral belangeloos. Beloften die ieder mens kan doen, maar niemand kan waarmaken in een gebroken wereld. En bovenal: in geen enkel doel ook maar een spoor*** van spiritualiteit… of van God.

Een nieuw gouden kalf

Nu zouden de alarmbellen bij iedere christen af moeten gaan: het willen opbouwen van een wereld waarin mens en technologie Gods plaats innemen, is gedoemd om te mislukken. Hoe vaak hebben we dit in de geschiedenis zien gebeuren, en hoe naïef zouden we zijn om al onze hoop te vestigen op een nieuw gouden kalf? Ja, zelfs de schepping kan een gouden kalf worden, als de Schepper geen rol meer speelt.

Ieder moet in zijn eigen hart en met zijn eigen geweten nagaan hoe het ervoor staat met zijn balans van aanbidding, en ieder moet voor zichzelf uitmaken in hoeverre hij bereid is mee te werken aan het (nog verder) verstoren van die balans voor de gehele wereld. Maar één ding is zeker:

“Vertrouw niet op mensen met macht, op een sterveling bij wie geen redding is. Stokt zijn adem, hij keert terug tot de aarde, op die dag gaat hij met zijn plannen ten onder.“- psalm 146, 3-4