Ik heb een zoon van zeven. En die wil brandweerman worden. Gelet op zijn leeftijd is dat niets opzienbarends: als ik zijn vriendenboek mag geloven, krijgen we er in Brugge over dik tien jaar heel wat politieagenten, brandweermannen en verpleegsters bij.
Toch denk ik dat het bij hem niet om een kinderlijke bevlieging gaat. Niet omdat we intussen twee brandweerkazernes met meer dan twintig ladderwagens, tankautospuiten, schuimblusauto’s, blushelikopters, brandweerboten, amfibische voertuigen en ander rollend, vliegend en varend materieel in de woonkamer hebben staan.
Evenmin omdat hij dagenlang ontroostbaar was nadat zijn held in de zoveelste aflevering van Brandweerman Sam onterecht ontslagen werd uit het brandweerkorps van Piekepolder. En ook niet omdat hij sinds zijn vierde trouw aftelt tot de dag waarop hij zich kan inschrijven voor de jeugdbrandweer (nog 220 weken te gaan).
Het komt door iets wat ín hem zit. Iets wat ik niet meteen kan benoemen, maar dat hoort bij wie hij is. Een soort ongekunstelde attentheid: hij is van nature bedacht op het welzijn van de ander, en als hij die uit een benarde situatie kan helpen, schuift hij blijmoedig en zonder enige aarzeling zijn eigen comfort opzij. Ook als die ander een wildvreemde is. Zoiets kun je niet leren, denk ik. Je hebt het of je hebt het niet.
Het doet mij denken aan Exodus, wanneer de Heer aangeeft wie de ark moet maken met de woorden: “Alle vaklieden heb Ik toegerust met een bijzondere vaardigheid, zodat zij alles kunnen uitvoeren waartoe Ik opdracht gegeven heb” (Ex. 31,6).
“Als ouder zit je op de eerste rij voor het schouwspel dat opgroeien heet”
Tweet dit!
Ook voor ieder van ons heeft God een opdracht. Hij heeft een taak in gedachten voor jou, voor mij, voor mijn jongste zoon. Een unieke plaats in zijn plan, waarvoor Hij logischerwijs ook ieder van ons heeft toegerust met een bijzondere vaardigheid. Van in de moederschoot, zegt Jesaja (49,1) – als een soort blauwdruk van de levensloop waarop Hij hoopt.
Precies daarin schuilt volgens mij een van de boeiendste aspecten van het ouderschap: het ontdekken van die blauwdruk in je kind. Als ouder zit je op de eerste rij voor het schouwspel dat opgroeien heet. Terwijl het leven zijn gangetje gaat, mag jij liefdevol alert zijn op talenten, bekwaamheid en karaktereigenschappen die in een bepaalde richting wijzen.
Om dan te doen zoals Maria: alles bewaren in je hart, biddend en vertrouwend, tot het moment waarop je kind klaar is om te doen wat God vraagt. In de hoop dat jij er als ouder tegen die tijd net zo klaar voor zult zijn…
Let op mijn woorden: die zoon van mij, die wordt ooit écht brandweerman. Maar eerst gaat deze bezorgde moeder nog hard bidden tot zijn beschermengel, en tot de Heilige Geest. Want als er in onze drie-ene God iemand iets van vuur afweet, is Hij het wel. Die geruststelling heb ik dan toch.
Nathalie De Clerck is tolk, vertaalster, single- en relatiecoach, echtgenote, en moeder van vier kinderen en twee pleegkinderen. Zij schrijft driewekelijks een column in Katholiek Nieuwsblad.
In een wereld waarin alles voortdurend verandert en onder druk staat, is katholieke kwaliteitsjournalistiek een uniek en kostbaar goed. Op KN.nl heeft u altijd toegang tot het laatste nieuws uit kerk en samenleving, en vindt u uitgebreide reportages en verhelderende analyses van onze gespecialiseerde redacteuren.
Voor maar € 1,40 per week leest u altijd als eerste al het moois dat KN.nl te bieden heeft, heeft u online onbeperkt toegang tot al onze artikelen én steunt u het voortbestaan van de laatste katholieke krant van Nederland.
Dus geef om katholieke kwaliteitsjournalistiek en word lid van KN Online.
