Het is verbazingwekkend hoe sommige mensen zich op geen enkele manier van hun meibedevaart laten weerhouden. Prima hoor: de kerk is gewoon open en ze kunnen kaarsjes stoken zo veel ze willen.

Aan de andere kant ligt Warfhuizen voor de meeste mensen niet om de hoek en is er in de wijde omtrek nog geen kop koffie te krijgen, laat staan de traditionele taartpunten. Toch heb ik alweer Achterhoekers, Tukkers en zelfs een stelletje Maastrichtenaren gesignaleerd. Die zullen de taart en de koffie dan wel gewoon hebben meegenomen, neem ik aan.

Absurd rustige meimaand

Ondanks deze doorzetters verloopt de meimaand verder natuurlijk absurd rustig. Dat is niet alleen maar vervelend. Ik lees aan de lopende band boeken en voor de verandering ook eens dingen die eigenlijk nergens voor nodig zijn.

Zo schonk een kluizenares uit het bisdom Osnabrück mij eens een boek van haar broer, die in Duitsland bekendheid geniet als schrijver van krimi’s. Ik dacht: “Waarom ook niet?” Drie hoofdstukken en twee dozijn aan mootjes gehakte kindertjes verder dacht ik: “Oh ja, daarom niet.” De uitgeverij heet nota bene Pax et Bonum: vrede en alle goeds. Lekker.

Verder vond ik een stapeltje rijkelijk geïllustreerde boeken terug van het soort waaraan ik in mijn kinderjaren verslaafd was. Eentje gaat over het oude Egypte en eentje over prehistorisch Ierland. Zalig, juist omdat het nergens voor nodig is. Pure tijdverspilling.

Aartslui door de coronacrisis

Enfin, het is wel duidelijk: de coronacrisis heeft op iedereen weer een ander effect en ikzelf word er duidelijk aartslui van. Tenminste, het soort aartslui waarbij je de hele dag in de weer bent. Vorige week heb ik voor het bloemschikken in de kerk de hele dag genomen, in plaats van alleen de ochtend.

Ik heb mijn gebruikelijke systeem volledig overboord gegooid en ben in het wilde weg overnieuw begonnen. Ik heb op het kerkhof groen verzameld van het soort dat ik nog nooit gebruikt heb en op de markt bloemen gehaald die ik normaal niet gebruik (behalve pioenen. Ik kan pioenen niet laten liggen). Dat gaat natuurlijk tien keer verkeerd, dus kost het minstens twee keer zo veel tijd. Tijd die je normaal niet hebt. Nu wel.

Genieten

Met koken precies hetzelfde. Ik hou van stoofpotten en ik ben er ook goed in, maar ik maak wel altijd precies dezelfde. Deze keer eens niet. Deze keer besloot ik iets met tomaten te proberen, en ansjovis. Het resultaat deed me lichtelijk aan die krimi uit Osnabrück denken, maar daar heb ik me overheen gezet: het smaakte verrukkelijk.

Ik weet dat de aanleiding tot al deze ontspanning afschuwelijk is, maar dat is geen reden om er niet van te genieten. Men moet met de lasten ook de lusten nemen. Ik vraag me trouwens wel af wat het zegt over een samenleving als zelfs de kluizenaars een pandemie nodig hebben om te leren lamballen. Nou ja. Jammer dan (gaap).

Pater Hugo is kluizenaar te Warfhuizen en schrijft elke drie weken een column in Katholiek Nieuwsblad.