Over de politiek commotie kunnen we kort zijn. Als de rollen waren omgedraaid, hadden een Democratische president en meerderheid in de senaat precies hetzelfde gedaan als Trump nu.
Ze hadden subiet hun kandidaat voor het Hooggerechtshof voorgedragen, en waren vol overtuiging in de media gaan beargumenteren dat hun beslissing goed, rechtvaardig, grondwettelijk en in het belang van het Amerikaanse volk was. Net als de Republikeinen nu doen. Hypocrisie is, naast geld, nu eenmaal de moedermelk van de politiek.
De voordracht en, hopelijk, benoeming van Amy Coney Barrett is een heldere spiegel om te zien hoe vuig, banaal en mensonwaardig de huidige Amerikaanse politiek is. Harvard-hoogleraar Noah Feldman betuigde haar in een artikel zijn hartelijke steun.
Feldman is een voormalig collega van Coney Barrett uit de tijd dat zij voor opperrechter Scalia werkte. Hij kent haar dus persoonlijk, en hoewel hij als progressieve liberaal haar ideologische spiegelbeeld is, noemt hij haar “een briljante juriste” en een “authentiek, oprecht en goed mens”.
Wat wil je nog meer, zou je zo zeggen. Nou. Amy Coney Barrett is aangevallen omdat ze een theocraat zou zijn – nee erger nog, praktiserend katholiek! Ze is aangevallen omdat ze twee kinderen uit Haïti heeft geadopteerd, wat haar klaarblijkelijk een racist maakt. Ze is aangevallen omdat ze zo veel kinderen heeft, zeven in totaal.
Ze is aangevallen omdat ze lid zou zijn van een enge religieuze sekte waar vrouwen, ook deze succesvolle carrièrevrouw, gehoorzaamheid beloven aan hun echtgenoot. Ze is aangevallen omdat ze de ziektekostenverzekering voor arme mensen wil wegnemen. Ze is aangevallen omdat ze tegen abortus is.
“De manier waarop onze samenleving én de huidige democratie zich ontwikkelen, belooft niet veel goeds”
Ze is aangevallen omdat ze in het bestuur van een school zat waar ze traditionele opvattingen over het huwelijk belijden. Kortom, met haar worden de poorten van de hel geopend en is het einde der tijden nabij.
Dit is dus de tijd waarin wij leven. Amy Coney Barrett, een briljante juriste en goed mens, wordt voorgedragen voor het Hooggerechtshof. Daarop worden de sluizen van het riool dat de huidige publieke opinie en partijpolitiek is, opengezet en de drek over haar heen gestort.
Als mensen het over de schaduwkanten van de democratie hebben, zeggen ze vaak dat Churchill gelijk had: “Er wordt wel gezegd dat democratie de slechtste regeringsvorm is, afgezien dan van al die andere vormen die van tijd tot tijd zijn geprobeerd.” Misschien. Het is echter maar de vraag of de democratie op de lange termijn in stand kán en zelfs móet worden gehouden.
Kan een samenleving overleven waarin een goed en capabel mens wordt verguisd? Moet een samenleving overleven waarin de meerderheid van de mensen geen waarde hecht aan goedheid? Ik weet het niet.
Maar ik weet wel dat het citaat van Churchill een dooddoener is die mij niet echt gerust stelt. De manier waarop onze samenleving én de huidige democratie zich ontwikkelen, belooft niet veel goeds voor de toekomst.
Kees Heesters is politiek filosoof en werkzaam in het Amerikaanse Baltimore. Hij schrijft elke drie weken een column in Katholiek Nieuwsblad.