Een rollator is “een rek op wielen met handvaten en een handrem, als hulpmiddel bij het lopen, m.n. door ouderen gebruikt”, vertelt mij de Dikke Van Dale. Het koste me even moeite om te begrijpen wat Basilina precies wilde hebben toen ze het voor mij nog onbekende woord in het Russisch uitsprak, maar door de situatie snapte ik uiteindelijk wat ze bedoelde.
Enkele jaren geleden is ze gevallen en sindsdien heeft ze ernstige rugproblemen. Sinds een paar weken, na een nieuwe val, kan ze niet meer zelfstandig op haar benen staan, en niet alleen in de figuurlijke betekenis van het woord. Ik bezocht haar en zag dat als ze probeert te staan ze door haar benen zakt. Ze had de eerste hulp gebeld; die gaven haar een spuit en lieten haar thuis zitten op de vierde etage.
Dit is de tweede keer in een maand tijd dat iemand ons om een rollator vraagt. Ook Natalia in het tehuis voor daklozen, waar haar pensioen ingenomen wordt, heeft na haar hersenbloeding ondersteuning nodig bij het lopen. Het looprek dat ze haar gegeven hebben heeft een kapotte poot.
Voor mensen met een minimumloon van 30.000 roebel (iets minder dan 300 euro) of met een pensioen van tussen de 10.000 en 20.000 roebel per maand is het moeilijk om een rollator van bijna 6000 roebel te kopen. En dan gaat het niet om een rek op wielen, maar gewoon om een looprek, zonder wielen en zonder handrem, zonder bankje en boodschappenmandje.
“We mogen er wel bij stilstaan dat vroeg of laat iedereen iemand nodig zal hebben om op te leunen”
Tweet dit!
De strenge winter in Chabarovsk, met veel sneeuw dit jaar, loopt langzaam op z’n einde. Voor veel mensen met een zwakke gezondheid is het leven een ware kruisweg. We hebben het druk gehad met het bijstaan van onze zieke en oudere mensen.
Zij kunnen hun appartementjes zonder lift op de vierde verdieping niet of alleen met hulp verlaten – ook omdat het erg glad is op straat. Vaak ben ik zelf hun ‘rollator’ geweest, de hulp op wielen, als ik hen met de auto naar de dokter bracht.
We mogen er wel bij stilstaan dat vroeg of laat iedereen in het leven iemand nodig zal hebben om op te kunnen leunen, om te helpen het evenwicht te bewaren, om een hand te reiken na iedere val en weer op te kunnen staan. Hoe moeilijk is het leven alleen. Hoe anders wordt het als er aan de rand van de weg mensen staan die meeleven en meehelpen.
Jezus loopt ook tegenwoordig zijn kruisweg door de levens van veel mensen, die eveneens een zwaar kruis te dragen hebben. De vierde, vijfde en zesde statiën van zijn kruisweg zijn een lichtpunt, want ze tonen ons de mensen aan de rand van de weg die compassie hadden. We hoeven enkel maar om ons heen te kijken om het lijden van Christus te herkennen in de mensen om ons heen.
Maar we zijn geen ware christenen als wij niet op onze beurt zijn Liefde tonen aan hen die de vaak donkere nacht van het lijden moeten doorgaan. Het is aan ons om Simon van Cyrene te zijn, die het kruis een stukje helpt te dragen. Of om als Veronica het aangezicht van Jezus te reinigen en om net zoals de goede moeder een tedere aanwezige te zijn, die troost en bemoediging brengt om het kruis te dragen, totdat alles volbracht is.
Madre Anima Christi is missionaris in Rusland. Elke drie weken schrijft ze een column voor Katholiek Nieuwsblad.
In een wereld waarin alles voortdurend verandert en onder druk staat, is katholieke kwaliteitsjournalistiek een uniek en kostbaar goed. Op KN.nl heeft u altijd toegang tot het laatste nieuws uit kerk en samenleving, en vindt u uitgebreide reportages en verhelderende analyses van onze gespecialiseerde redacteuren.
Voor maar € 1,40 per week leest u altijd als eerste al het moois dat KN.nl te bieden heeft, heeft u online onbeperkt toegang tot al onze artikelen én steunt u het voortbestaan van de laatste katholieke krant van Nederland.
Dus geef om katholieke kwaliteitsjournalistiek en word lid van KN Online.
