Als jongere heb ik paus Johannes Paulus II een paar keer gezien tijdens de Wereldjongerendagen. Dat was fantastisch, maar ik had toen niet scherp dat deze paus heel bijzonder was.
Even een anekdote over de Wereldjongerendagen in Parijs in 1997. Niet zo’n heel heilig verhaal, maar ik vond het toen fantastisch. Je moet je voorstellen dat je op school voor een achterlijke gek werd aangezien als je hardop zei dat je katholiek was en vond dat seksualiteit voor het huwelijk was. Met meer dan een miljoen (!) jongeren waren we op het veld van Longchamp.
Op zaterdagavond was er ineens een boel rumoer bij een tribune in de buurt van ons ‘Nederlandse veld’. Wat was er aan de hand? Jongeren van buiten waren daar condooms gaan uitdelen aan de katholieke jongeren die daar zaten. Die pakten die dingen op en smeten die naar de hoofden van de uitdelers: opzouten met die troep!
Op school valt het niet mee om je waarden te verdedigen, maar met een miljoen anderen durven we wel. Alleen daarom al is dit soort evenementen heel belangrijk voor onze jongeren. Het was paus Johannes Paulus II die dat begreep, en de jongeren zelf begrijpen het ook. Tot op de dag van vandaag komen ze naar de Wereldjongerendagen met aantallen die geen popster bij elkaar weet te krijgen.
Een paar jaar later, toen deze paus was overleden, waren Edwin en ik met een aantal vrienden in Rome. We volgden een studieweek aan het Johannes Paulus II Instituut over de Theologie van het Lichaam.
“Toen wist ik dat de hemel mij duidelijk wilde maken dat ik voor een heel bijzondere paus stond”
Tweet dit!
Om eerlijk te zijn was dat meer voor gepromoveerde theologen dan voor mij, maar vooruit. Inmiddels snap ik de Theologie van het Lichaam dankzij kapelaan Luc Simons, die er geweldige cursussen over geeft (zeker een aanrader – ik heb nog nooit iemand gesproken die er níet enthousiast over was).
Op Facebook struikel je over de katholieken die de Kerk wat liefde, seksualiteit, leven en dood betreft nog steeds niet begrijpen. Geloof me, na die cursus snap je het helemaal en denk je: “Wow, wat is Gods plan met de mens toch schitterend! Een rijkdom voor dit én het volgend leven!”
Terug naar Rome. Halverwege de studieweek konden we ’s morgensvroeg, vóór de Sint-Pieter openging, het graf van deze paus bezoeken, die toen nog niet zalig- of heiligverklaard was. Hij lag nog in de catacomben – de kelder van de kerk. Met mijn slaperige hoofd sjokte ik ’s morgens tussen zes en zeven achter Edwin aan naar deze plek.
We troffen de andere cursisten en gingen naar beneden. Ik had niets heiligs in gedachten. Daar stonden we voor zijn graf. Ik weet niet wat er gebeurde, maar ik werd overdonderd door de genade die ik daar ontving. Als een donderslag bij heldere hemel. Toen wist ik dat de hemel mij duidelijk wilde maken dat ik voor een heel bijzondere paus stond. Ik geloof niet dat ik het droog heb gehouden daar in die kelder…
Brechje Loenen woont momenteel in de Verenigde Staten en schrijft elke drie weken een column in Katholiek Nieuwsblad over het katholieke gezinsleven.
In een wereld waarin alles voortdurend verandert en onder druk staat, is katholieke kwaliteitsjournalistiek een uniek en kostbaar goed. Op KN.nl heeft u altijd toegang tot het laatste nieuws uit kerk en samenleving, en vindt u uitgebreide reportages en verhelderende analyses van onze gespecialiseerde redacteuren.
Voor maar € 1,40 per week leest u altijd als eerste al het moois dat KN.nl te bieden heeft, heeft u online onbeperkt toegang tot al onze artikelen én steunt u het voortbestaan van de laatste katholieke krant van Nederland.
Dus geef om katholieke kwaliteitsjournalistiek en word lid van KN Online.
