Het gebed van de Heer in Getsemane is een van de evangelische scènes die mij altijd het diepste raakt. Heel de menselijkheid en heel de goddelijkheid van Jezus komen hier samen: Hij bidt, Hij strijdt en Hij lijdt. Hij lijdt zoveel dat Hij bloed zweet. Het is een intens tafereel van menselijke zwakte en goddelijke kracht.

Jezus smeekt: “Vader, als Gij wilt, laat dan deze beker Mij voorbijgaan. Maar toch: niet mijn wil, maar uw wil geschiede” (Lucas 22:42). Christus toont ons de houding die wij horen aan te nemen tegenover alles wat ons kan overkomen in het leven: vertrouwen en vereniging met de wil van God de Vader. Hier gaat het om. Dit is de crux, de essentie. Al het andere is relatief.

De wil van God

Soms wordt de wil van God ons duidelijk kenbaar gemaakt. Bijvoorbeeld, een huisgenoot is ziek en je weet dat, ondanks dat je het druk hebt met je werk, het goed is om hem tijd en zorg te schenken. Het kan meer of minder moeite kosten, maar we weten wel wat we horen te doen.

Maar vaak is het ook zo dat God ons veel wil vertellen, maar dat we Zijn stem niet horen. Het is namelijk zo dat we moeten leren luisteren met ons hart. Dat klinkt wellicht spontaan en zoetig, maar het is iets dat inspanning, geduld en zuivering vergt.

Om Zijn stem te horen, heb je stilte in je hart nodig. Onze God is namelijk niet overweldigend en luidruchtig, maar discreet en rustig. Zijn stem is niet imponerend en opdringerig, maar uitnodigend en vertrouwd. De Schepper van hemel en aarde, de Heerser van het heelal, is een God die fluistert in de intimiteit van jouw hart.

Stilte herwaarderen

Ik denk dat we de stilte moeten leren herwaarderen. Het beperkt zich niet alleen tot het uitblijven van geluid. Het is ook een instrument waarmee wij ons kunnen onthechten van allerlei dingen die onze aandacht opeisen. De stilte stelt ons ook in staat om onze aandacht te richten op die dingen die diep in ons hart spelen, maar die verstopt zijn geraakt door allerlei afleidingen, zoals prikkels, geluiden en beelden. En, last but not least, de stilte is de omgeving bij uitstek om Gods stem te horen.

Toen ik in Spanje woonde, ging ik af en toe grotten verkennen met vrienden. Als we een grot binnenkwamen, dan liepen we een kort eindje naar binnen. Vervolgens deden we onze zaklampen uit en bleven we een kwartiertje in absolute duisternis. Op die manier wennen je ogen aan de duisternis en kun je beter zien als je vervolgens op pad gaat. Zo is het ook met de stilte. Als je er de tijd voor neemt, dan wordt je luisterend vermogen beter: niet alleen dat van je oren, maar ook van je hart.

Zijn stem horen

Probeer eens om dagelijks afgebakende tijden van stilte te reserveren om rustig te bidden. Zonder je af in een ruimte met weinig afleidingen en prikkels en zet je smartphone op vliegtuigmodus. Je kunt bijvoorbeeld de Heilige Schrift nemen en rustig een psalm of een gebeurtenis van het leven van Jezus lezen en overwegen.

Vervolgens kun je de Heer vragen: “Wat wilt U mij zeggen? Wat kan ik doen om Uw wil te vervullen? Hoe kan ik me vandaag meer met U verenigen?” Hou vol. Wees geduldig. Vroeg of laat zal je Zijn stem horen.