Soms slaat mijn dochter van negen maanden zichzelf zonder duidelijke reden een paar keer tegen het hoofd. Dat is ongeveer hoe ik me voel wanneer ik gesprekken opvang over het mee naar huis nemen van een ‘scharrel’, vaak ontmoet op datingapps of bij het uitgaan. Soms wordt er tot in detail beschreven wat er wel en niet goed was aan de ervaring met de persoon, alsof het een recensie is voor een restaurant.
De term hookup culture is niet erg bekend onder de generaties vóór de mijne, maar je zou het kunnen vertalen als ‘scharrelcultuur’: je brengt vrijblijvend een nacht door met iemand waar je geen relatie mee hebt, zonder daar verwachtingen aan te verbinden. Vaak wordt het volgende argument aangehaald om zulk contact te rechtvaardigen: “Als we beiden op één lijn zitten, dan is er toch niks mis mee?” Wat, als ik het goed begrijp, vertaald kan worden als: “Als ik mezelf degradeer tot een herbruikbaar lustobject, is het toch prima als ik jou ook zo zie?”
 |
Lees ook
Column | Een samenleving zonder seks |
Ik kan met de beste wil van de wereld niet inzien wat daar goed aan is. Toen ik wat jonger was, vond ik zulk gedrag vrij normaal – sterker nog, ik vond het een teken van vrijheid en emotionele onafhankelijkheid. Ieder zijn eigen moraal. Geheel in lijn met de ideeën over relativisme en seksuele vrijheid die ons sinds de jaren zestig worden voorgeschoteld.
Wat een schril contrast ook met het proberen te zien van Jezus in iedere mens, door God geschapen met liefde en waardigheid. En wat een droevige opvatting over seksualiteit als je deze vergelijkt met de encycliek van paus Johannes Paulus II, de Theologie van het Lichaam. “De menselijke persoon verdient altijd liefde en kan nooit het object zijn van gebruik”, lezen we daarin.
“Uit eigen ervaring weet ik dat vrouwen én mannen doodongelukkig worden van deze manier van leven”
Tweet dit!
Wat een schril contrast ook met het proberen te zien van Jezus in iedere mens, door God geschapen met liefde en waardigheid. En wat een droevige opvatting over seksualiteit als je deze vergelijkt met de encycliek van paus Johannes Paulus II, de Theologie van het Lichaam. “De menselijke persoon verdient altijd liefde en kan nooit het object zijn van gebruik”, lezen we daarin.
Een visie die letterlijk tegenovergesteld is aan die van de hookup culture, waarin een mens wordt gedegradeerd tot een ordinaire pornofantasie. Bovendien kan ik uit eigen ervaring toevoegen dat zowel mannen als vrouwen op termijn doodongelukkig worden van deze manier van leven, maar dat detail lijkt taboe te zijn. Ironisch: bij het proberen te vernietigen van alle traditionele taboes, duiken er nieuwe op waar niemand zijn handen aan durft te branden.
God verhoede dat je verlangt naar een serieuze relatie, het is verdorie 2024! Misschien begint het allemaal thuis: ouders, leer je kinderen niet alleen wat goed en slecht is, maar vooral dat ze oneindig waardevol en geliefd zijn. En zich ook als zodanig moeten laten behandelen. Hopelijk zullen ze dan minder snel geneigd zijn daar bevestiging voor te zoeken op een datingapp.
Luisa Kop is moeder, musicus en copywriter. Elke drie weken schrijft ze een column in Katholiek Nieuwsblad.
In een wereld waarin alles voortdurend verandert en onder druk staat, is katholieke kwaliteitsjournalistiek een uniek en kostbaar goed. Op KN.nl heeft u altijd toegang tot het laatste nieuws uit kerk en samenleving, en vindt u uitgebreide reportages en verhelderende analyses van onze gespecialiseerde redacteuren.
Voor maar € 1,40 per week leest u altijd als eerste al het moois dat KN.nl te bieden heeft, heeft u online onbeperkt toegang tot al onze artikelen én steunt u het voortbestaan van de laatste katholieke krant van Nederland.
Dus geef om katholieke kwaliteitsjournalistiek en word lid van KN Online.
