In mijn vorige column schreef ik over Liudmila die toegetreden was tot de katholieke Kerk en over haar man Ioera, die er nog over na moest denken. Maar zoals altijd, als de Heilige Geest inspireert, laat de beslissing niet lang op zich wachten. “Denk je eens in”, zei Ioera, “mijn hele leven was ik een overtuigt atheïst, en opeens gebeurde er iets in mij… ik kan nu geloven!”

Geloven is een geschenk van God, en zo heeft hij het ook ervaren. Opeens was het er en het voelde zo natuurlijk en eigen, dat hij niet meer twijfelen kon. Hij kon zijn hart openen voor Jezus en op zijn knieën ontving hij op 5 augustus het doopsel en eveneens het vormsel.

De hemel ging open in onze kleine huiskapel, waar we op maandagavonden de heilige Mis vieren met onze eigen gemeenschap van paters en zusters en soms een enkele parochiaan. Ze wilden het liever in besloten kring houden en enkel zijn zoon en kleindochter waren erbij. Ioera  was zo blij en hij bloeide helemaal op.

Sacrament van het huwelijk

Op 8 december zullen Ioera en Liudmila 50 jaar voor de wet getrouwd zijn, maar zo lang wilden ze niet wachten om ook het sacrament van het huwelijk en de eerste Heilige Comunie te ontvangen. Op maandag 19 augustus werd de vreugde compleet. Hun zoon was erbij, ditmaal met zijn vrouw en allebei hun kinderen en allen waren zichtbaar geraakt door de oprechtheid waarmee Ioera en Liudmila de ceremonie beleefden.

Liudmila straalde en had een passende jurk aangetrokken. Ioera was diep geëmotioneerd. Terwijl hij de woorden van trouw en liefde uitsprak, en de ring om de vinger van Liudmila schoof, brak zijn stem, waarop Liudmila een traan wegstreek uit haar ogen. God maakt alles nieuw, Hij kan een nieuwe hemel en een nieuwe aarde scheppen, als een mens toe durft te geven aan het Godsverlangen dat hem innerlijk beroert: “Als een hert dat verlangt naar water zo verlangt mijn ziel naar U.”

Enkele dagen later stuurde ik via WhatsApp wat foto’s van het stralende echtpaar door aan een van mijn petekinderen, met een korte beschrijving van hetgeen er gebeurd was.  Ze antwoordde me direct en vertelde dat ze met haar man deze zomer een abonnement op KN had genomen. De eerste column die ze lazen, was die over Ioera.

Bewust van de kracht van het gebed, nam ze zich voor om bijzonder te bidden, opdat Ioera, die nog aan het nadenken was, de beslissing zou nemen om gedoopt te worden. Ze was zich ervan bewust dat de wereld rondom zo vol bekoringen is, dat hij zich gemakkelijk terug zou kunnen trekken van zo’n besluit, waardoor ze, zonder dat ik dat wist of gevraagd had, de taak op zich nam om voor hem te bidden en zo onze missie heeft ondersteund.

God heeft haar gebed verhoord! Opeens besefte ik me nog meer hoe bijzonder dit allemaal was en hoe onze levens door het geloof, innig met elkaar verstrengeld kunnen geraken. Het geschenk van het geloof is nooit voor onszelf alleen, maar het wil groeien en geeft zich door, zo wordt het versterkt en verbindt het, blijkt het effectief en duurzaam. Kostbaar zijn deze geschenken van gebed en geloof, ze veranderen mensenlevens!

Madre Anima Christi is missionaris in Rusland. Elke drie weken schrijft ze een column in Katholiek Nieuwsblad.