“Hoi! Ben je gevlucht voor Trump?”, vraagt een vriendin in Nederland als ik weer in mijn vaderland rondloop. Tja, ik weet niet hoe het leven in de VS was voordat Trump de scepter zwaaide, maar één ding weet ik wel: hier in Texas zijn ze nog steeds fan van hem.
Daar worden we in Nederland een tikkie zenuwachtig van omdat we hem een kluns vinden, maar het is niet anders. De vlaggen ‘Trump 2020’ wapperen hier in de wind, aan de kant van de weg en zelfs in onze straat. Blijkbaar gaan onze overburen weer op hem stemmen.
Bij de YMCA, de lokale sportschool, zijn de twee politieke kampen goed te zien. Er hangen tv’s boven de renapparaten. Je kunt naar CNN kijken als je sympathiseert met de democraten en als je een republikein bent, moet je één apparaat doorschuiven, naar de tv waar Fox News positief bericht over de huidige president.
De doorsnee christen stemt alleen al op Trump vanwege zijn pro-lifestandpunt. Hoe diep dat nou écht in zijn hart zit, blijft een punt van twijfel, maar één ding is duidelijk: van de democraten hoef je het heil wat dit betreft zéker niet te verwachten. Die zijn ‘pro-choice’. Dus hoeveel keus heb je dan als gelovige, als het gaat om ruim 600.000 kinderen per jaar die het levenslicht niet te zien krijgen?
Het is natuurlijk geweldig dat deze president de wensen van de pro-lifebeweging veelal honoreert en de March for Life toespreekt. Maar als je je mond vol hebt over bescherming van het ongeboren leven, moet je óók de alleenstaande arme moeders in nood de helpende hand reiken.
“De doorsnee christen stemt alleen al op Trump vanwege zijn pro-lifestandpunt, maar hoe diep dat nou écht in zijn hart zit?”
Tweet dit!
Nu spreekt Trump heel aardige woorden tegen de pregnancy helpers, maar daar moeten ze het mee doen. Op dollars hoeven ze nauwelijks te rekenen, terwijl er nog nooit een kind groot is geworden van de wind.
Gelukkig zijn de parochies uit ander hout gesneden. Zo is er in onze parochie het Gabriel Project. Zwangere vrouwen die hulp nodig hebben, kunnen daar krijgen wat ze nodig hebben. Er wordt aan de mensen in de kerk gevraagd om bedjes, dekens, luiers en ga zo maar door.
Ook voor andere groepen wordt hulp gevraagd, bijvoorbeeld om sokken voor de daklozen. Daarvoor trekken parochianen geen afgedragen exemplaren van manlief uit de kast, maar kopen ze goede, nieuwe, frisse sokken in de winkel. Voor armen en illegalen is er een voedselbank: elke dinsdag en donderdagavond kunnen ze voedsel ophalen.
En als de voorraad van de voedselbank weer te klein is, krijgt iedereen op zondag na de Mis een papieren tas mee met een boodschappenlijst eraan vastgeniet: dit is wat er moet komen. Er wordt gevraagd om pasta, rijst, ingeblikte groenten en vlees, zeep en tandpasta.
De zondag erop staat de parkeerplaats vol met vrijwilligers met winkelwagentjes die je helpen om de boodschappen zo uit je auto in het karretje te deponeren. Parochianen doen en masse wat ze kunnen.
Nu Trump nog.
Brechje Loenen woont momenteel in de Verenigde Staten en schrijft elke drie weken een column in Katholiek Nieuwsblad over het katholieke gezinsleven.
In een wereld waarin alles voortdurend verandert en onder druk staat, is katholieke kwaliteitsjournalistiek een uniek en kostbaar goed. Op KN.nl heeft u altijd toegang tot het laatste nieuws uit kerk en samenleving, en vindt u uitgebreide reportages en verhelderende analyses van onze gespecialiseerde redacteuren.
Voor maar € 1,40 per week leest u altijd als eerste al het moois dat KN.nl te bieden heeft, heeft u online onbeperkt toegang tot al onze artikelen én steunt u het voortbestaan van de laatste katholieke krant van Nederland.
Dus geef om katholieke kwaliteitsjournalistiek en word lid van KN Online.
