Harde woorden klonken er tijdens de debatavond Baas in eigen buik 2.0 van pro-abortusactivisten. Hoeveel genuanceerder was de avond geweest als ook de pro-lifebeweging zou zijn uitgenodigd.

“We willen in ieder geval behouden wat we hebben, maar het kan altijd beter.” Dat was de conclusie van zo’n honderdvijftig pro-abortus activisten, die zich donderdagavond verzamelden in het Pakhuis de Zwijger in Amsterdam.

‘Baas in eigen buik 2.0’, was het thema, waarover prominenten als Lilianne Ploumen (PvdA en She Decides), Christa Kompas (directeur Humanistisch Verbond) en Dolle Mina’s Hilda Passchier en Ida van Zijl spraken. Directe aanleiding voor de feministen om zich te verzamelen op een koude avond in november: het groeiende anti-abortus geluid.

Geschrokken van Mars voor het Leven

Er werd dan ook vooral verwezen naar de Mars voor het Leven die afgelopen zaterdag ruim 11.000 deelnemers trok. Die lange sliert van mensen die in stille tocht door Utrecht trok, maakte indruk. De aanwezigen donderdagavond gaven aan daarvan te zijn geschrokken: “De anti-abortus beweging is sterker geworden”, vond een toehoorder in de zaal.

“Die anti-abortus beweging, is er altijd geweest”, zo sprak Lilianne Ploumen. “Ik noem het geen protesteren. Het is geen vrijheid van meningsuiting, maar het intimideren van vrouwen.”

Zij gaf aan zich grote zorgen te maken over de strategie van de anti-abortus beweging. “Zijn doen alsof zij het beste voor hebben met vrouwen. Hun argumenten gaan onder je huid zitten”, aldus Ploumen. Venijnig haalde ze uit: “Ze zijn helemaal niet pro-life, maar anti-choice.”

Stevig woordgebruik

De toon was vanaf het begin van de avond snel gezet. Zo liet Christa Kompas weten dat de samenleving inclusief het middenveld zich onder een – in haar ogen – christelijk kabinet aan het verzuilen was. Volgens Kompas zou de zorg omgeven zijn van christelijke organisaties die de spelregels bepalen. “Er is bijna geen openbaar ziekenhuis meer open.”

In een samenleving die rap ontkerkelijkt, kun je hierbij vraagtekens zetten. Opvallend was het woordgebruik en de gebezigde terminologie: taboe, agressieve anti-abortus demonstranten, intimidatie van vrouwen, beperking van keuzevrijheid, argumenten ontmantelen, een tegengeluid laten horen.

Wij en zij

Het ging daarbij vooral over ‘zij’ en ‘hun’, ofwel de christenen. “Met die partijen, SGP en ChristenUnie, valt niet te praten”, vond Ploumen, en daarin kreeg ze bijval. Ook van Kompas. Dat er ook pro-life atheïsten zijn – zelfs humanisten -, is iets waar beiden totaal aan voorbij gingen.

Hoe veelzijdiger en genuanceerder had de avond eruit gezien, als er ook pro-lifers waren uitgenodigd van diverse achtergronden. Dan had je pas echt een interessant debat gehad. Jammer, dat dit elke keer onmogelijk lijkt.

Wat zou de achterliggende reden zijn om die dialoog te vermijden en pro-life zo te framen? Onder aanwezigen was in ieder geval duidelijk merkbaar dat ze het nodig vonden opnieuw een tegengeluid te laten horen. Vooral tegen Schreeuw om Leven, die met nadruk werd genoemd. “We moeten hun argumenten ontmantelen.”

Wet Zwangerschapsafbreking

Dat het debat in beide kampen op het scherpst van de snede gevoerd wordt, komt wellicht ook doordat momenteel de evaluatie van de Wet Zwangerschapsafbreking in volle gang is. Ploumen stelde aanwezigen, die zich zichtbaar bezorgd toonden hun ‘verworven rechten’ kwijt te raken, gerust: “Er is een solide Kamermeerderheid is voor het in stand houden van de huidige wetgeving. Tevens voor invoering van de abortuspil bij de huisarts.”

Maar zo waarschuwde zij:  “Het wordt een spannend jaar. Er kan aan aantal elementen getornd worden. Waarschijnlijk komen abortustermijn (tot 24 weken in Nederland) en de nadenktermijn weer ter sprake.” Zij riep de aanwezigen dan ook op om vooral te mailen naar Kamerleden van CDA, VVD en D66 die hierover gaan nadenken en stemmen. “Uiteindelijk hebben we 76 stemmen nodig van de 150.”

Kloof lijkt groter dan ooit

Nu het stof gedaald is, de uitspraken ingezonken, lijkt de kloof tussen pro-life en pro-choice  groter dan ooit. Ondanks dat er geluiden opgaan onder zowel pro-life als pro-choice om de dialoog aan te gaan. Ook al is dat eerst liefst achter de schermen.

Er is tenslotte een grote gemene deler die beide groepen verbindt: beiden hebben oprecht het beste voor met vrouwen. Ook dat werd deze avond weer duidelijk. Het doel is om tenslotte om ongepland/ onbedoeld zwangere vrouwen te helpen. Dat wil pro-life ook. “We love them both”, was de boodschap zaterdag tijdens de Mars voor het Leven.

Hoe duidelijk wil je het hebben?