Ondanks de vele avonturen zijn onze dagen in Chabarovsk vaak te vergelijken met het verborgen leven van Jezus, Maria en Jozef in Nazareth. Onze kleine katholieke kerk in de stad, die zo’n 800.000 inwoners telt, is voor velen nog onbekend.
Wekelijks ontmoeten we her en der nieuwe mensen. Ze vragen nieuwsgierig welke taal we spreken (Spaans) en wat wij zijn. In het Russisch zeg je: “wij dienen” in de katholieke kerk. Iedereen begrijpt dan dat we geen baan hebben, maar ons leven vrijwillig gegeven hebben voor God en medemens.
Ons kerkgebouw is klein en onopvallend en ligt iets van de hoofdweg verwijderd in het zuiden van de stad. Dankzij een kruis op het dak is het herkenbaar als kerk en niet alleen als woonhuis. Veel mensen vragen ook of we een sekte zijn, want dat is de officiële status die de katholieke Kerk hier in het land nog altijd heeft. Een stukje kerkgeschiedenis is vaak een eyeopener, evenals het bijgaande “nota bene” over vrijheid van geweten en van godsdienst.
Mensen komen bij ons druppelsgewijs binnen, meestal omdat ze zelf kennis willen maken met het katholieke geloof. De meeste nieuwkomers zijn jonge mensen, die op school of op de universiteit iets gehoord hebben en beseffen dat de vele praatjes die over ons verspreid worden zo overtrokken zijn dat ze hun geloofwaardigheid verliezen.
“Ook wij zusters mogen de taak voortzetten van de heilige Jozef”
Tweet dit!
Vaak vinden mensen ons tijdens de aanbidding van het Heilig Sacrament, een uur voor de heilige Mis, of terwijl we aan het kosteren zijn. Iedere dag herhalen deze rituelen zich weer. Altaardwalen, kerklinnen, wassen, strijken, klaarleggen. Kaarsen, de kelk en de pateen, het brood en de wijn, een kannetje met water.
Meditatief stil leggen we alles klaar voor de viering van het mysterie van ons geloof. Liturgische getijden lossen zich af, we gaan van groen naar paars en soms naar wit of rood. Mariafeesten, gedachtenissen van heiligen en martelaren, de hoogfeesten; bij elke gelegenheid horen een eigen liturgie, gezangen en decoraties, die licht werpen op het geloofsgeheim.
In het huis van Nazareth moet het ook vaak stil en toch bedrijvig geweest zijn terwijl Jozef en Maria zorgden voor Jezus. Voor hen ging het om het koesteren van hun Zoon; voor ons heet het kosteren. Ook wij mogen binnentreden bij de goddelijke huishouding en de taak voortzetten van de heilige Jozef, die ongetwijfeld alle praktische zaken met zorgzame liefde omhulde.
Vanuit Nazareth vertrok Jezus naar Galilea en tot slot naar Jeruzalem. Ook wij gaan met Hem mee, langs al deze wegen van zijn leven. Onze deurbel klinkt vaker om de volgelingen van Jezus te mogen ontvangen. Nu weer eens een jongen van zeventien jaar, die op zoek is naar de waarheid, dan weer een gepensioneerd echtpaar dat vele jaren langs onze kerk liep en uiteindelijk besloot eens een kijkje bij ons te gaan nemen.
Ook André komt vaker na zijn werk, omdat hij voelt dat God hem roept, net als Ekaterina die, moe na haar werkdag als huisarts, toch weer een half uur op de bus gestapt is om te komen bidden. Zo verwisselen we even het stille leven in Nazareth voor het publieke leven, maar we blijven ook de intieme momenten van het kosteren koesteren.
Madre Anima Christi is missionaris in Rusland. Elke drie weken schrijft ze een column in Katholiek Nieuwsblad.
In een wereld waarin alles voortdurend verandert en onder druk staat, is katholieke kwaliteitsjournalistiek een uniek en kostbaar goed. Op KN.nl heeft u altijd toegang tot het laatste nieuws uit kerk en samenleving, en vindt u uitgebreide reportages en verhelderende analyses van onze gespecialiseerde redacteuren.
Voor maar € 1,40 per week leest u altijd als eerste al het moois dat KN.nl te bieden heeft, heeft u online onbeperkt toegang tot al onze artikelen én steunt u het voortbestaan van de laatste katholieke krant van Nederland.
Dus geef om katholieke kwaliteitsjournalistiek en word lid van KN Online.
