Veel mensen zeggen dat we na deze crisis totaal anders gaan leven. Dat alles op de schop gaat: milieu, energie, rol van de overheid, de zorgsector, online werken, wel of geen marktwerking, de luchtvaart, de voedselvoorziening enzovoort. Ik denk en hoop het niet. En ik schat in dat de meeste mensen niet radicaal veranderen, ook niet radicaal willen veranderen. En dat is goed.
Ik denk dat we met zijn allen weer snel terug willen naar normaal. Naar zoals het was. Mensen willen weer de heerlijk volle winkelstraten in. De kinderen willen weer naar school, naar hun vriendjes, naar schoolplein en klas. Ze willen weer kletsen, aan elkaar zitten, roddelen over vriendinnetjes.
We willen weer gewoon naar de kerk kunnen of juist niet; maar wel zelf de keuze hebben. Oranjefans en -niet-fans willen weer naar Koningsdag, overvolle vrijmarkten bezoeken, bier drinken en elkaar ontmoeten.
De jeugd wil naar de festivals en met een zwetende massa meezingen, tegen elkaar hangend, na een nacht in een lekkende tent. Kinderen en volwassenen willen weer naar hockey, tennis, voetbal. Rennen, scoren, schelden op de scheidsrechters en daarna op het terras staan.
We ergerden ons aan de Formule 1 in Zandvoort en dat gekke Songfestival. Nu verlangen we ernaar die volgend jaar begin mei mee te maken. De voetbalgekte van het EK in juni is ons afgepakt vertier, dat we volgend jaar, in alle normaalheid, graag alsnog beleven. Bier en bitterballen voor de buis.
Het jaarlijks ritme van Mattheüs Passion, Pasen, sporttoernooien, Giro, Wimbledon, wielerklassiekers, volle voetbalstadions, dat zo gewoontjes was, is nu een gemis. We willen dit alles snel terug. Niks radicaal veranderen, niks ‘alles moet anders’, niks ‘een totale reset’, niks ‘het virus dwingt ons tot een draai van 180 graden’. Onzin. We willen juist terug naar normaal.
“Onzin dat alles anders moet”
We willen weer gewoon de bioscoop ingaan, het theater, het museum, de restaurants. Ik wil weer een overvol Sint-Pietersplein zien, versierd met onze tulpen. Geen controleurs in een park die boetes uitschrijven. Geen app die ons 24 uur per dag volgt.
En ja, ik wil weer gewoon ongedwongen in een overvolle kroeg of overbezet terras bier drinken. Onzin dat alles anders moet. Ja, goed, misschien dat we gekkigheden achterwege laten en tradities die bepaalde mensen wilden afschaffen, gaan herwaarderen. Leve Zwarte Piet, leve de Paasvuren, leve de studentenontgroeningen.
Over het geheel genomen willen we terug naar waar we gebleven waren; te beginnen met het Halfvastenfeest half maart. Verder gaan waar we stopten. Heerlijk leven met zijn allen. Niet in een boog om mensen heen hoeven lopen, maar handen geven, en drie Brabantse zoenen. Wel zullen we het normale extra waarderen. En dat is dan weer minder normaal en de echte winst.
Frank van den Heuvel is deskundige op het gebied van public affairs, toezicht en bestuur. Hij schrijft elke drie weken een column in Katholiek Nieuwsblad.