<

Geef om katholieke journalistiek

doneer
image
Column

Treuren om het verlies van de bisschop

Pater Hugo 28 augustus 2024

Als jullie dit lezen heeft mgr. Ron van den Hout inmiddels de zetel van Roermond in bezit genomen. Voor ons hier in het Noorden betekent dit dat wij hem kwijt zijn. Daar hebben de meesten van ons een behoorlijke kater van. Wij hebben namelijk nog nooit een bisschop gehad die hier in het Noorden zo goed paste als hij.

Besturen is in de katholieke Kerk doorgaans een geheimzinnig(doenerig)e, ondoorzichtige, ondemocratische en met veel archaïsche deftigheid omzwachtelde bedoening. Het fenomeen zal wel ergens goed voor zijn, anders had de goede God het ondertussen wel bij gelegenheid eens opgeruimd.

Voor ons noorderlingen is het alleen een absolute ramp. Wij zijn gewend precies te zeggen wat wij denken in zo weinig mogelijk woorden. “Wat vind je van mijn nieuwe kapsel?” -“vreselijk!”, “Lust je koffie?” -“Nee”, “Is het mooi weer bij jullie?” -“Kon minder”. Dat soort werk.

Als je dan te maken krijgt met een instituut dat zo weinig mogelijk zegt in zo veel mogelijk woorden werkt dat op je zenuwen. En bisdommen zijn doorgaans precies dat soort instituten. Het gemiddelde kerkelijke communiqué leest als een kantoorgrijze improvisatie op een moeilijke passage uit Pseudo-Dionysius Areopagita, zelfs als het over pensioenfondsen of het recyclen van kaarsvet gaat (ook uit de coronatijd kan ik mij nog wel een paar wilde voorbeelden herinneren.) Ook is de kerkelijke besluitvorming nogal eens totaal onbegrijpelijk omdat men zich niet alleen niet helder uit, maar ook zelden goed geïnformeerd is.

“Wij zijn behoorlijk teleurgesteld dat de bisschop na zeven jaar alweer bij ons werd weggehaald”

Daarom was mgr. Van den Hout voor ons een enorme zegen. Ten eerste liepen wij het bisschoppelijk paleis in en uit alsof het bij de buren was en deed hij dat andersom ook. Dat was nieuw. Weliswaar zijn Nederlandse bisschoppen een stuk toegankelijker dan bijvoorbeeld Duitse (in Duitsland krijg je eerder een Mariaverschijning dan een bisschoppenverschijning), maar toch.

Voor het eerst ook betrapten sommige priesters zich erop met problemen naar de bisschop te lopen in plaats van te proberen die juist voor hem te verbergen. Dat is, voor katholieke begrippen, echt heel vreemd gedrag. Ook communiceerde hij, ondanks dat hij een Brabander was, met ons op de manier die wij gewend zijn. “Ja” en “nee” waren zijn meest geliefde woorden.

Verder was hij voor een bisschop verbijsterend weinig geïnteresseerd in zijn eigen spiegelbeeld, letterlijk dan wel figuurlijk. Ook dat paste ons buitengewoon goed, want opscheppen (“snakken”) is hier doodzonde nummer één. Zodoende zijn wij behoorlijk teleurgesteld dat hij na zeven jaar alweer bij ons wordt weggehaald.

Let wel, wij twijfelen er geen moment aan dat hij het daarginds goed gaat doen. Hij zal er wel even aan moeten wennen dat hij zijn “ja” en “nee” in het vervolg een beetje zal moeten optutten om de Limburgse ziel niet al te zeer te kwetsen, maar dat doet hij met liefde voor ze. Mocht hij het eens een keertje vergeten, dan moeten ze daar maar even geduld mee hebben. En anders sturen ze hem maar weer terug. Wij wilden er per slot van rekening niet vanaf.

Pater Hugo is kluizenaar te Warfhuizen. Elke drie weken schrijft hij een column in Katholiek Nieuwsblad.

Een traditie van eeuwen tegenover de waan van de dag

In een wereld waarin alles voortdurend verandert en onder druk staat, is katholieke kwaliteitsjournalistiek een uniek en kostbaar goed. Op KN.nl heeft u altijd toegang tot het laatste nieuws uit kerk en samenleving, en vindt u uitgebreide reportages en verhelderende analyses van onze gespecialiseerde redacteuren.

Voor maar € 1,40 per week leest u altijd als eerste al het moois dat KN.nl te bieden heeft, heeft u online onbeperkt toegang tot al onze artikelen én steunt u het voortbestaan van de laatste katholieke krant van Nederland.

Dus geef om katholieke kwaliteitsjournalistiek en word lid van KN Online.