Toen ik vorige week in de Efteling was, een plek waar mijn hart altijd sneller van gaat kloppen, realiseerde ik me iets heel relevants. Relevant voor wat? Gewoon, voor het leven. Voor het leven als kind, voor de poging opnieuw geboren te worden.
De Efteling is een plek die bij veel mensen van mijn leeftijd – millennials, dus – intense jeugdherinneringen oproept. De opwinding, de avontuurlijke en eindeloze omvang die het park leek te hebben en het grote contrast met de wereld buiten de pittoreske sprookjesachtige muren. Het leek allemaal onmogelijk. Het leek bovennatuurlijk.
Desalniettemin brachten de krokodillen in de Fata Morgana en de doodenge wolf bij de zeven geitjes ook iets angstaanjagends met zich mee: het enge, donkere en onbekende van de attracties in al hun eigenlijke eenvoud gaf alles iets extreem spannends.
“Zodra je iets verklaart, verliest het een deel van zijn macht.”
Tweet dit!
Nu ik gerust een selfie durf te nemen met dezelfde wolf waar ik als kind niet eens langs durfde te lopen, besef ik dat angst en verwondering altijd hand in hand gaan. Waar we er als volwassenen op getraind worden nooit ergens angst voor te tonen, verliezen we ook een deel van het vermogen ergens admiratie voor te hebben.
Nu we ouder zijn, lopen we anders door de Efteling. Nog steeds “wow” en “wauw” ik om elke prullenbak, maar ik weet nu dat alles gemaakt is van kunststof, hout en metaal. Het zijn goedwerkende machines of stilstaande kunstwerken.
Het is zoals met de rest van het leven. Onze angst en spanning voor veel dingen neemt af (hoewel daar andere angsten bijkomen) omdat we situaties leren doorgronden en inzien dat onze angsten meestal volslagen irrationeel zijn.
Zodra je iets verklaart, verliest het een deel van zijn macht. Hoe zit het met de Onverklaarbare?
“Onwetend en onzeker sta je tegenover de Almachtige, met een mengeling van bewondering en vrees, omdat wat dwaas is voor de wereld wijsheid is in de ogen van God.”
Tweet dit!
Als een kind
De kern van mijn verhaal is niet dat we bang moeten zijn voor God – een godsbeeld dat helaas nog vrij diffuus is. De Bijbel staat vol met de woorden “God vrezen” en met alles wat daaruit voortkomt… maar wat is “vrezen”? Hoe moet je dat woord interpreteren in verband tot God?
Ik denk dat je het zou kunnen zien als de enige manier om tegenover de levende God te kunnen staan: als een kind. God laat zich niet zien, laat zich niet doordringen en blijft voor de meest volwassen, angstloze persoon een onmogelijk grote Efteling en een grenzeloos mysterie.
Zo is het leven net een rondje dat je loopt, waarbij je uiteindelijk terugkomt waar je begon: onwetend en onzeker sta je tegenover de Almachtige, met een mengeling van bewondering en vrees, omdat wat dwaas is voor de wereld wijsheid is in de ogen van God.
In een wereld waarin alles voortdurend verandert en onder druk staat, is katholieke kwaliteitsjournalistiek een uniek en kostbaar goed. Op KN.nl heeft u altijd toegang tot het laatste nieuws uit kerk en samenleving, en vindt u uitgebreide reportages en verhelderende analyses van onze gespecialiseerde redacteuren.
Voor maar € 1,40 per week leest u altijd als eerste al het moois dat KN.nl te bieden heeft, heeft u online onbeperkt toegang tot al onze artikelen én steunt u het voortbestaan van de laatste katholieke krant van Nederland.
Dus geef om katholieke kwaliteitsjournalistiek en word lid van KN Online.
