Over anderhalf jaar zijn onze oudste kinderen klaar met de middelbare school. Daardoor komt het onderwerp studiekeuze hier steeds vaker langs, zij het nog op kousenvoeten.
Momenteel gaat het vooral om zijdelingse benaderingen, meestal in vraagvorm. “Wat zie jij eigenlijk in mij, mama? Vind je uitleggen/ontwerpen/leiding geven/tekenen/… echt een bijzonder talent van mij? In welk beroep zou ik dat kunnen gebruiken?”
Ik vind het fijn om met ze mee te denken en ze de spiegels voor te houden die ze nodig hebben in hun keuzeproces. Mijn eigen twijfels van toen, en de kronkelpaden die het leven volgde om me te brengen bij wat ik nu doe, staan me daarbij levendig voor de geest.
Het was op een van die kronkelpaden dat ik houvast vond in de uitspraak: “Vraag je eerlijk af waarvoor je met plezier elke nacht om 3 uur zou opstaan – en ga dát doen.” Ik geloof dat de wereld een mooiere plek zou zijn als iedereen zich die vraag af en toe zou stellen. Hoeveel positieve energie zou er niet vrijkomen als niemand nog tegen zijn zin hoefde te gaan werken!
Toch zegt die uitspraak niet alles. Dat besefte ik van de zomer, toen wij deelnamen aan een bezinning voor gezinnen bij een missionaire gemeenschap. Ik had er een pakkend gesprek met een 24-jarige postulante, die een paar weken later haar habijt en kloosternaam zou ontvangen.
Ze vertelde mij haar levensverhaal in een notendop. Dansen was daarin de rode draad: voor ze tot de gemeenschap toetrad, was ze een beloftevolle balletdanseres. Toen ik haar vroeg of ze het podium dan niet miste, antwoordde ze met een stralende glimlach: “Dansen doe ik nu voor God. Ik ben nu zijn ballerina.”
“Het vermeende ‘moeten van God’ werkte vervreemding in de hand”
Tweet dit!
Met die paar woorden raakte ze meteen de kern. Wij christenen moeten ons immers niet alleen afvragen waarvoor we zelf elke nacht om 3 uur uit ons bed willen stappen, maar ook of we die activiteit dan willen doen voor God. Ik wil namelijk best elke nacht om 3 uur opstaan voor een nieuwe jurk of een stuk slagroomtaart (allebei mag ook) – maar of ik God daar blij mee maak?
Toch aarzel ik om God voor de beslissing van mijn tieners zo duidelijk op de voorgrond te plaatsen. Ik ken immers genoeg mensen die op hun achttiende een studie kozen omdat ze het gevoel hadden dat God ze daartoe riep, terwijl ze zelf liever iets anders wilden doen.
Met hun studie is het niets geworden, hun relatie met God heeft eronder geleden. Het vermeende ‘moeten van God’ werkte vervreemding in de hand. Voor een van hen was er zelfs geen weg terug; hij ziet God nu als een boeman en heeft het geloof helemaal verlaten.
Dat is een risico dat ik onze kinderen liever niet zie lopen. Laat ze dus eerst maar gewoon iets kiezen dat ze goed kunnen en graag doen, en dat het liefst ook nog brood op de plank brengt.
Als zij intussen verder leven als blije christenen en hun communicatielijn met God open houden, zal Hij ze op het juiste moment wel duidelijk maken wat ze voor Hem mogen gaan doen. Dan wordt Hij voor hen geen boeman, maar een bondgenoot – met wie ze vast dansend door het leven zullen gaan.
Nathalie De Clerck is tolk, auteur en therapeute gespecialiseerd in relatie- en gezinskwesties. Ze is getrouwd en moeder van vier kinderen. Elke drie weken schrijft ze een column in Katholiek Nieuwsblad.
In een wereld waarin alles voortdurend verandert en onder druk staat, is katholieke kwaliteitsjournalistiek een uniek en kostbaar goed. Op KN.nl heeft u altijd toegang tot het laatste nieuws uit kerk en samenleving, en vindt u uitgebreide reportages en verhelderende analyses van onze gespecialiseerde redacteuren.
Voor maar € 1,40 per week leest u altijd als eerste al het moois dat KN.nl te bieden heeft, heeft u online onbeperkt toegang tot al onze artikelen én steunt u het voortbestaan van de laatste katholieke krant van Nederland.
Dus geef om katholieke kwaliteitsjournalistiek en word lid van KN Online.
