Het Nederlandse gezin Nederpelt is per boot onderweg naar Dublin voor de Wereldgezinsdagen. Christane Nederpelt blogt over hun belevenissen.

Na vele voorbereidingen zijn we op 25 juli onderweg naar Breskens. We weten al dat het een milieuvriendelijke reis gaat worden. We gaan zoveel mogelijk zeilen en het motortje van het bijbootje bleek ook niet meer te werken, dus bij het aanleggen wordt dat roeien naar de kant… We voelen ons op een bijzondere manier afhankelijk van God, en psalm 107 komt in gedachten: “Hij bracht de storm tot zwijgen, de golven gingen liggen”, en “Hij heeft hen gered uit vele gevaren”.

Jacobus, patroon van goed weer

Er is nog een bijzonder toeval: de Rosa Mystica wordt te water gelaten en gezegend op het feest van de heilige Jakobus. Onder vele andere dingen is hij patroon van het goede weer, dus tot hem zullen we gaan om mooie noordoostelijke winden af te smeken op de heenweg, en noordelijke tot westelijke winden op de terugweg. Ja, op een zeilboot wordt je alert en flexibel en heb je zeeën van tijd, dus ook om te bidden.

Ons doel is bepaald: de Wereldgezinsdagen. Maar hoe en of we tot dat doel te komen, ligt uiteindelijk niet in onze hand. Als de weers- en windomstandigheden niet gunstig blijken, kan het heel anders lopen. Maar feitelijk is dat zo voor het hele leven: uit Hem zijn we tot bestaan gekomen, uit Hem leven we en naar Hem hopen we weer terug te keren.

Hulp kwam snel

Vrijdag 27 juli is de warmste dag van het jaar. Tijdens het water tanken, check ik in de kajuit het weerbericht op de iPad. Ineens voel ik nattigheid, er stroomt water over mijn voeten. Even gaat het door me heen: hij zinkt!, maar hulp komt snel: de aansluiting naar de watertank blijkt te moeten worden vernieuwd.

Ineens merk je dat spanning vaak niet van binnenuit het gezin komt, maar opkomt naar aanleiding van uiterlijke omstandigheden. Het is zaak snel te handelen. Hoe ga je daar mee om? In de liefde tot de Heer, als zijn volgeling..? Voor je het weet begin je te schelden en te tieren. Want de zeepjes die ik had gemaakt, lagen precies naast de watertank en blijken doordrenkt…

Richting veilige haven

Zeilen vinden we heerlijk, maar oostelijke winden staan bekend als zeer veranderlijk, vooral na een periode van heel warm weer. Opeens merk je dan dat de wind gaat liggen en je geen meter vooruit komt. En heet…! We besluiten een duik te nemen in de frisse zee, maar plots gaat het waaien en is het alle hens aan dek! Je ziet enorme donderwolken en een lichtflits, en dan gaat de wind weer liggen.

Kort daarna, als in een overval, blijkt de wind 90 graden gedraaid en hebben we pal tegenwind. Gelukkig is de haven nog maar een half uurtje weg. Zwemvesten en regenpakken aan dus, zeilen naar beneden en motor aan. Wat een opluchting als je dan veilig aankomt, en psalm 107 opnieuw door je hoofd speelt: “Hij bracht hen naar een veilige haven.”

> KN sprak met Christane Nederpelt over de bijzondere reis die zij met haar gezin onderneemt. Lees het interview in onze editie van 3 augustus of vanaf donderdagmiddag via KN Digitaal.