Tijdens de speciale zaterdagaudiëntie in het kader van het Heilig Jaar sprak paus Franciscus over barmhartigheid en engagement.
Beste broeders en zusters, goedemorgen!
Het Heilig Jaar van de Barmhartigheid is een goede gelegenheid om eens diep in te gaan op het mysterie van de goedheid en de liefde van God. In deze Veertigdagentijd nodigt de Kerk ons uit om de Heer Jezus steeds beter te leren kennen en het geloof coherent te beleven met een levensstijl die uitdrukking geeft aan de barmhartigheid van de Vader.
Het gaat hier om een engagement waartoe wij geroepen zijn om aan allen die wij ontmoeten een concreet teken van de nabijheid van God aan te bieden. Mijn leven, mijn instelling, de manier waarop ik in het leven sta, moet echt een concreet teken zijn van het feit dat God ons nabij is. Kleine gebaren van liefde, van tederheid, van zorg, die eraan doen denken dat God met ons is, ons nabij is. En zo wordt de deur van de barmhartigheid geopend.
Vandaag zou ik kort willen stilstaan om met jullie na te denken over het onderwerp dat ik net heb genoemd: het onderwerp engagement. Wat is dat engagement? En wat betekent het om je te engageren? Als ik mij engageer, mij tot iets verbindt, verplicht, wil dat zeggen dat ik een verantwoordelijkheid op mij neem, dat ik een taak jegens iemand op me neem; en het geeft ook aan de stijl, de instelling van trouw en toewijding, en bijzondere aandacht waarmee ik deze taak uitvoer.
Elke dag wordt er van ons gevraagd dat wij ons toeleggen op de dingen die wij doen: bij het gebed, het werk, de studie, maar ook in de sport, in onze vrijetijdsbesteding… Samengevat, zich engageren wil zeggen dat we onze goede wil en onze krachten inzetten om het leven beter te maken.
En ook God heeft zich voor ons geëngageerd. Zijn eerste engagement was dat Hij de wereld heeft geschapen, en ondanks onze pogingen om haar te ruïneren – en dat zijn er vele – zet Hij zich ervoor in om haar in leven te houden.
Maar zijn grootste engagement is geweest dat Hij ons Jezus heeft gegeven. Dat is de het grote engagement van God! Ja, Jezus is waarlijk het uiterste engagement dat God met ons is aangegaan.
De heilige Paulus verwijst daarnaar als hij schrijft dat God “zelfs zijn eigen Zoon” niet heeft gespaard; “voor ons allen heeft Hij Hem overgeleverd” (Rom. 8,32). En omwille daarvan zal de Vader ons, samen met Jezus, alles geven dat wij nodig hebben.
En hoe heeft dat engagement van God met ons zich gemanifesteerd? Dat is heel gemakkelijk na te kijken in het Evangelie. In Jezus heeft God zich volledig geëngageerd om de hoop terug te geven aan de armen, aan allen die verstoken zijn van waardigheid, aan de vreemdelingen aan de zieken, aan de gevangenen en aan de zondaars die Hij met goedheid ontving.
In dit alles was Jezus de levende uitdrukking van de barmhartigheid van de Vader. En ik zou dit willen benadrukken: Jezus ontving de zondaars met goedheid. Menselijk gezien zouden we denken dat de zondaar een vijand is van Jezus, een vijand van God, maar Hij kwam naar hen toe met goedheid, Hij hield van hen en veranderde hun hart.
Wij zijn allemaal zondaars: allemaal! Ten overstaan van God zijn we allemaal op een of andere manier schuldig. Maar we moeten Hem niet wantrouwen: Hij komt ons nabij juist om ons troost te geven, barmhartigheid, vergeving.
En dat is het engagement van God en daarvoor heeft Hij Jezus gezonden: om ons nabij te zijn, ons allemaal en de deur van zijn liefde open te zetten, van zijn hart, van zijn barmhartigheid. En dat is heel erg mooi. Heel mooi!
Uitgaande van de barmhartige liefde, waarmee Jezus uitdrukking heeft gegeven aan het engagement van God, kan en moet ook ons engagement zijn liefde evenaren. En dat vooral in situaties waar de meeste nood is, waar de meeste dorst is naar hoop.
Ik denk dan bijvoorbeeld aan ons engagement voor mensen die verlaten zijn, van wie er velen zeer zware handicaps hebben, voor de zeer ernstige zieken, met de stervenden, waarvan er zovelen niet in staat zijn hun dankbaarheid te uiten…
Laten wij in al die concrete omstandigheden de barmhartigheid van God brengen door een engagement aan het leven, wat een getuigenis is van ons geloof in Christus. Wij moeten die streling van God altijd aan anderen doorgeven – want God heeft ons gestreeld met zijn barmhartigheid – aan hen die in nood zijn, aan hen die lijden aan hun hart of bedroefd zijn: laten we hun nabij komen met die streling van God, dezelfde die Hij ook ons gegeven heeft.
Moge dit Heilig Jaar onze geest en ons hart helpen om het engagement van God voor elk van nabij te mogen ervaren, en moge dankzij dat ons leven veranderen in een engagement van barmhartigheid voor iedereen. (Vert. BR)
