“Volgens mij wil Hij er ook even uit.” Met die woorden kondigde Harm Schilder, pastoor te Bladel en voormalig KN-columnist, de ‘driemansprocessie’ aan die hij op Witte Donderdag wilde houden.

Op Witte Donderdag wil ik met 'ons Heer' in de monstrans een driemansprocessie houden door mijn dorpen, over het trottoir, ter ere Gods en ter bescherming en bemoediging van de gelovigen. Volgens mij wil Hij er ook even uit.

— H. Schilder, pr. (@PastoorSchilder) March 29, 2020

Eerlijk is eerlijk: Onze-Lieve-Heer komt juist in deze dagen van zelfisolatie meer buiten dan ooit. Priesters over de hele wereld trekken er op uit met de monstrans met geconsacreerde hostie, om te bemoedigen, te troosten, te zegenen – kortom: om Christus present te stellen in een wereld in quarantaine.

Iconische beelden

Hij vloog mee in helikopters en vliegtuigjes, Hij keek vanaf een kerkdak uit over Parijs, Hij scheurde in een geblindeerde auto door lichtstad Eindhoven, Hij bracht licht in donker Rome. En steeds leverde dat prachtig fotomateriaal op. Er gaat iets krachtigs, iets iconisch uit van dat beeld van een priester die de monstrans opheft, als de rots in de branding de overweldigende machten van de duisternis tartend.

Kerkdorpen

Het bleek een “sacro-logistieke uitdaging”, zo schreef pastoor Schilder in een andere tweet, maar gisterenmiddag kon zijn dik twee uur durende driemansprocessie langs de kerkdorpen van zijn parochie toch echt beginnen: Bladel, Hapert, Hoogeloon, Casteren, Netersel. Misschien klinkt het minder fotogeniek dan Rome of Parijs, maar laat dat maar aan fotograaf Ramon Mangold over.

Of aan Onze-Lieve-Heer zelf. Die lijkt tijdens Zijn ommetje langs winkels, scholen en rijtjeshuizen zeker zo goed, zo niet beter in Zijn element dan in een helikopter of op een kerkdak. Het contrast is hier nog groter tussen het heilige en het profane, het ernstige en het luchtige, het buitengewone en het alledaagse. Vleesgeworden Woord onder ons. Katholicisme op z’n best.