Bij het angelusgebed van 30 juli sprak paus Franciscus over het vinden van de verborgen schat en het opofferen van al het andere om die te verkrijgen (Mt. 13,44-48).

Beste broeders en zusters, goedemorgen!

De parabelvertelling van Jezus, die zeven gelijkenissen omvat in het dertiende hoofdstuk van het Evangelie volgens Matteüs, wordt afgesloten met de drie van vandaag die op elkaar lijken: de verborgen schat (vers 44), de mooie parel (vers 45-46) en het visnet (vers 47-48).

Verborgen schat

Ik blijf stilstaan bij de eerste twee die de nadruk leggen op de beslissing van de hoofdpersonen om alles te verkopen zodat ze dat wat ze ontdekt hebben kunnen verkrijgen. In het eerste geval gaat het om een boer die toevallig op een verborgen schat stuit op het veld waar hij aan het werk is. Omdat het veld niet van hemzelf is, moet hij het kopen als hij de schat in zijn bezit wil krijgen. Hij besluit dus om heel zijn bezit op het spel te zetten om die werkelijk buitengewone kans niet te missen.

In het tweede geval treffen we een koopman van kostbare parels aan; als kenner heeft hij een parel van grote waarde ontdekt. Ook hij besluit alles op die parel in te zetten, zo zeer zelfs dat hij alle andere parels verkoopt.

Zoektocht en offer

Deze overeenkomende gelijkenissen laten twee kenmerken zien van het bezitten van het Rijk Gods: de zoektocht en het offer. Het is waar dat het Rijk Gods aan iedereen wordt aangeboden: het is een geschenk, een cadeau, het is genade. Maar het wordt je niet op een zilveren schaal aangeboden, het vraagt om een dynamiek: het gaat erom te zoeken, op weg te gaan, je in te zetten.

Op zoek gaan is de essentiële voorwaarde voor het vinden; je hart moet branden van verlangen om het kostbare goed te bereiken, ofwel het Rijk Gods dat present wordt gesteld in de persoon van Jezus. Hij is de verborgen schat, Hij is de parel van grote waarde. Hij is de fundamentele ontdekking die een beslissende wending aan ons leven kan geven door het te vullen met betekenis.

Onschatbare waarde

Bij het zien van hun onverwachte ontdekking zijn zowel de boer als de koopman zich ervan bewust dat ze een unieke kans in handen hebben die ze niet mogen verliezen en daarom verkopen ze alles wat ze hebben. Het besef van de onschatbare waarde van de schat, brengt hen tot een beslissing die ook vraagt om opoffering, onthechting en loslaten.

Wanneer de schat en de parel zijn ontdekt, ofwel wanneer we de Heer hebben gevonden, moeten we die ontdekking niet vruchteloos laten zijn, maar al het andere ervoor opofferen. Het gaat er niet om dat je al het andere niet meer waardeert, maar dat je het ondergeschikt maakt aan Jezus, door Hem op de eerste plaats te zetten. De genade op de eerste plaats.

Evangelische vreugde

Een leerling van Christus is niet iemand die iets essentieels heeft opgegeven; het is iemand die veel meer heeft gevonden: hij heeft de volledige vreugde gevonden die alleen de Heer kan schenken. Het is de evangelische vreugde van de genezen zieken, van de vergeven zondaars, van de dief voor wie de deur van het paradijs opent.

De vreugde van het Evangelie vervult het hart en het hele leven van al degenen die Jezus ontmoeten. Degenen die zich door Hem laten redden worden bevrijd van de zonde, van het verdriet, van de innerlijke leegte, van het isolement. Met Jezus Christus wordt de vreugde geboren en steeds weer geboren (vlg. Evangelii Gaudium, nr. 1).

Troostende aanwezigheid

Vandaag worden we aangespoord om stil te staan bij de vreugde van de boer en van de koopman uit de gelijkenissen. Het is de vreugde van ieder van ons wanneer we de nabijheid en de troostende aanwezigheid van Jezus in ons leven ontdekken. Een aanwezigheid die ons hart verandert en ons openstelt voor de noden en het ontvangen van onze broeders, vooral de zwakkeren.

Laten we bidden om de voorspraak van de Maagd Maria, opdat ieder van ons dagelijks in woord en daad weet te getuigen van de vreugde de schat van het Rijk Gods te hebben gevonden, ofwel de liefde die de Vader ons door Jezus heen heeft geschonken. (Vert. SvdB)