Het Nederlandse gezin Nederpelt is per boot naar Dublin gegaan voor de Wereldgezinsdagen. Inmiddels is de terugreis begonnen.
Van Wales naar Padstow, Cornwall, is over zee vrijwel recht naar het zuiden. Nu heeft de wind afgelopen dagen zuid gestaan. Het is onmogelijk om met een zeilboot tegen de wind te zeilen, en met de motor over het Bristol Channel met tegenwind is niet verstandig. We zijn dus noodgedwongen een paar dagen in Milford blijven liggen en zijn de rivier een stukje landinwaarts opgevaren. De natuur is hier heel stil. Talloze vissen zwemmen onder onze boot en meeuwen vangen kleine visjes, misschien haring, die telkens laag uit het water springen.
Er wordt ons aangeraden naar een goede pub te gaan voor een heerlijk maal. We zijn deze vakantie niet uit eten geweest. Maar het trekt ons niet aan. De kinderen koken liever zelf op onze boot. We kunnen het prima met elkaar vinden en blijven toch een eenvoudig gezin.
Als we vandaag een prachtige wandeling in Dale maken, roeien we met ons opblaasbootje van de drijfsteiger naar de kant. Zo te zien behoren wij onder de zeegaande jachten tot de kleinsten en zijn we de enigen die geen gemotoriseerd bijbootje hebben. Ook zoeken we telkens als vanzelf de stille rustige wonderschone plekjes op. We genieten ervan, en doen weer eens de afwas met zeewater.
Maar af en toe moeten we even naar een haven: laptop opladen, de hoognodige warme douche, de was doen en even achter internet.
Daarna naar de kerk. De kleine parochie van Pembroke, St.-Mary’s Church, heeft een priester uit Nigeria. Hij is heel toegewijd en respectvol en uit zijn preek blijkt een grote kennis van de schriften. Het ritueel van het handen wassen van de Joden legt hij heel duidelijk uit, net als wat er schijnheilig is aan de houding van de farizeeën.
Wij zitten tijdens onze reis soms zo onder het zilte zout, dat we ons ook wat vuil voelen. Maar dat komt van buitenaf en bezoedelt ons niet. We willen als gezin ook graag zuiver leven, vanuit ons hart. Daarvoor zijn genade en hulp van boven onontbeerlijk. Het kerkje is vol en levendig, we zien gezinnen en ouderen, en na de Mis drinken we koffie met hen. De reacties zijn telkens lovend als ze horen dat we per zeilboot van Dublin komen, van de Wereldgezinsdagen.
Maar wij, wij denken met drempelvrees aan morgen. Dan gaan we de overtocht maken naar Padstow. Noordenwind, heel gunstig, maar waarom meteen weer windkracht 5/6? We moeten Bristol Channel oversteken, waar een enorm getijverschil is van wel veertien tot zestien meter. Er zijn zelfs mensen die surfen over de hoge golven die ontstaan als het tij keert… Maar we moeten nu toch echt snel richting Nederland! Heilige Jakobus, wees onze voorspreker voor goed weer! Pater Pio, bid voor ons. Sterre der Zee, wees onze beschermster en voorspreekster.
> Lees hier de eerdere blogs van Christane Nederpelt.
> KN sprak met Christane Nederpelt over de bijzondere reis die zij met haar gezin onderneemt. Lees het interview via KN Digitaal.
