De Vlaamse band Cross that Bridge wil de aandacht voor lofprijzing in de Kerk vergroten en doet dat met oecumenisch getinte muziek. Deze week brengt de band een nieuw nummer uit.

Binnen de Vlaamse muziekwereld neemt de band Cross that Bridge een bijzondere plaats in. De groep maakt Nederlandstalige en Engelse lofprijzingsmuziek: muziek die qua tekst en tempo gericht is op de aanbidding van God. Daarbij komen de vijf bandleden uit verschillende kerkelijke milieus en zijn ze van verschillende generaties afkomstig.

Kennismaking met lofprijzing

Anderhalf jaar geleden werd de band opgericht, maar de geschiedenis van de groep begon al in 2019, bij leadzangeres Kristien Berte. Zij wilde haar parochie kennis laten maken met lofprijzingsmuziek. “Lofprijzing kom je vooral in bewegingen buiten parochies tegen, maar ik had altijd het verlangen dat het door meer mensen beleefd kan worden.”

Berte begon met een vriendin met lofprijzingshalfuurtjes voor de Mis op zaterdagavond, maar dat was op z’n zachtst gezegd niet meteen een succes. “Als er tien man zat, was het veel”, herinnert ze zich. “Toch voelde ik dat God wilde dat ik dit doe.”

Debuut

Toen ze op een keer Wannes Vandevivere vroeg te helpen omdat haar vriendin niet kon, ging de bal rollen. “Dat beviel zo goed dat ik hem later nog eens vroeg om mee te helpen”, zegt ze. “Net voor de eerste lockdown raakten we via e-mail aan de praat en zo kwamen we erachter dat we dezelfde droom hadden: een lofprijzingsband beginnen.”

Uiteindelijk debuteerde de band in september 2020, toen ook gitarist Stijn Rommens was aangehaakt. “Die zomer ging ik met Stijn op scoutskamp. Ik kende hem al jaren, maar toen kwam ik er pas achter dat hij gitaar speelt”, vertelt Vandevivere, die in de band de rol van bassist vervult. “Ik vroeg hem mee te doen en zo begonnen we met z’n drieën met maandelijkse lofprijzingsavonden.”

Twee maanden later nodigde Vandevivere Michaël Van Hecke uit om een repetitie bij te wonen. Hoewel Van Hecke aanvankelijk niet vertrouwd was met lofprijzing, sprak het hem meteen aan en besloot hij zich als toetsenist aan te sluiten. Ook drummer Boyke De Vuyst, die in zijn tienerjaren al eens met Kristien in een band had gezeten, werd lid na het bijwonen van een repetitie. Hoewel hij al jaren geen muziek meer had gespeeld, voelde hij dat God van hem verlangde dat hij alleen nog voor Hem muziek zou maken. Het aanbod om bandlid te worden van Cross that Bridge vond hij dan ook geen toeval.

Oecumenische band

Cross that Bridge is een oecumenisch project: Boyke De Vuyst is evangelisch, de overige vier leden zijn katholiek. Dat werkt verrijkend, zowel voor de bandleden als het publiek, legt Berte uit. “Wij maken onze muziek voor christenen van alle Kerken, dat trekt ook een breder publiek aan.”

Om tegemoet te komen aan de nadruk die protestantse christenen op het gebruik van de Bijbel leggen, opent de band de lofprijzingsavonden met een bijbeltekst. “Daar zijn we mee begonnen toen Boyke bij de groep kwam”, zegt Berte. “Afgelopen zomer zijn we ook samen weggeweest om te oefenen en een videoclip op te nemen. Daar heeft Boyke ons een bijbelstudie gegeven. We zien de rijkdom die dat biedt.”

Onderweg naar morgen

Cross that Bridge speelt ook nummers die Berte zelf heeft geschreven, waarvan er een stuk of vijftien door Vandevivere op muziek zijn gezet. Hun misschien wel meest prestigieuze project tot nu toe is het nummer Onderweg naar morgen, dat deze week met videoclip is uitgebracht. Onderweg naar morgen is namelijk het jaarthemalied voor het 25-jarig bestaan van de IJD, de jeugddienst van de katholieke Kerk in Vlaanderen.

“De enige richtlijnen die we kregen was dat het lied naar veerkracht moest verwijzen”, vertelt Berte. “Normaal geef ik de Heilige Geest alles in handen en laat ik me door Hem inspireren. Deze keer ben ik toch zelf begonnen met schrijven. Toen we met de IJD vergaderden over het nummer, bleek dat die eerste tekst alles al bevatte wat ze er graag in wilden hebben. Daarin zie ik de betrokkenheid van de Heilige Geest.”

Ook de coronatijd gold als inspiratiebron voor het nummer. “De tekst verwijst zowel naar de letterlijke lockdown als een spirituele lockdown: jongeren die gevangen zitten in zichzelf, die niet over hun geloof of gevoelens durven te praten.” De nadruk ligt echter op de positieve boodschap van het nummer, legt Berte uit: “We willen een bemoedigende kijk op het leven bieden. Wat er ook gebeurt, je mag altijd vertrouwen op God.”

Kanaal voor de blijde boodschap

Volgens Vandevivere is muziek een waardevol middel om het geloof mee over te brengen op anderen. “Waar gebed met woorden soms tekortschiet, kan muziek helpen om iets uit te drukken”, zegt hij. “Niet voor niets zijn er zo veel liefdesliedjes: muziek kan helpen uitdrukken wat we in ons hart dragen. Bovendien heeft iedereen tegenwoordig Spotify of een andere muziekapp, waardoor muziek ook een kanaal kan zijn voor de Blijde Boodschap.”

Wat de toekomst voor Cross that Bridge brengt, weten Vandevivere en Berte niet, maar ze durven groots te dromen. “We zouden graag nog meer doen, bijvoorbeeld andere bands helpen met opstarten”, zegt Berte. “Van ons mag het nog veel groter worden dan het nu is.”