Tijdens de algemene audiëntie van 12 oktober legde paus Franciscus uit dat, naast gebed en zelfkennis, ook het verlangen een belangrijk element vormt voor de onderscheiding.

Onderscheiding is een vorm van zoeken, en zoeken komt altijd voort uit iets wat ons ontbreekt, maar waarvan we op de een of andere manier wel weet hebben.

Gebrek aan een referentiepunt

Geestelijke leraren verwijzen ernaar met de term ‘verlangen’, dat in de kern een verlangen naar volheid is dat nooit volledig wordt vervuld, en dat het teken is van Gods aanwezigheid in ons. Verlangen is niet het verlangen van het moment, nee. Het Italiaanse woord voor verlangen –  desiderio – komt van een heel mooie Latijnse term, de-sidus, letterlijk “het gebrek aan de ster”.

Verlangen is een gebrek aan een referentiepunt voor ons levenspad; het roept een lijden op, een gebrek, en tegelijkertijd een spanning om het goede te bereiken dat we missen. Hoe kun je dat verlangen herkennen?

Verlangen overwint tegenslagen

Een oprecht verlangen weet de akkoorden van ons wezen diep te raken, daarom sterft het niet uit bij moeilijkheden of tegenslagen. Het is als wanneer we dorst hebben: als we niets te drinken vinden, geven we het niet op, integendeel, het zoeken neemt steeds meer van onze gedachten en handelingen in beslag.

In tegenstelling tot de emotie van het moment, duurt het verlangen lang. Als iemand bijvoorbeeld arts wil worden, zal hij een studie moeten beginnen die enkele jaren van zijn leven in beslag neemt, en daardoor zal hij grenzen moeten stellen. Maar het verlangen om zijn leven een richting te geven en dat doel te bereiken, stelt hem in staat deze moeilijkheden te overwinnen.

Het is opvallend dat Jezus, voordat hij een wonder verricht, de persoon in kwestie vaak vraagt naar zijn verlangen: “Wilt u genezen worden?”. Soms lijkt deze vraag misplaatst: U ziet toch dat deze persoon ziek is! Maar door deze dialoog met de Heer leren we begrijpen wat we echt willen van ons leven.

Het tijdperk waarin wij leven lijkt maximale keuzevrijheid te bevorderen, maar tegelijkertijd wordt het verlangen meestal gereduceerd tot de obsessie van het moment. We worden gebombardeerd door duizenden mogelijkheden, die ons niet in staat stellen rustig te evalueren wat we werkelijk willen. Verlangen kan zo niet groeien, want je leeft in het moment.

In contact komen met je verlangen

Veel mensen lijden omdat ze niet weten wat ze van hun leven willen; ze zijn waarschijnlijk nooit in contact gekomen met hun diepste verlangen. Daarin schuilt het gevaar dat men het bestaan doorbrengt met pogingen van uiteenlopende aard, nooit iets bereikt en kostbare kansen verspilt. En zo worden sommige veranderingen, hoewel in theorie gewenst, nooit doorgevoerd, omdat de sterke wil daartoe ontbreekt.

Stel je voor dat de Heer vandaag aan ieder van ons vraagt: “Wat wilt u dat Ik voor u doe?”, wat zouden we dan antwoorden? Misschien kunnen we Hem vragen ons te helpen ons diepste verlangen te leren kennen, dat God zelf in ons hart heeft gelegd.

Misschien zal de Heer ons de kracht geven om het te realiseren. Het is een immense genade, de basis van alle andere: de Heer toestaan wonderen voor ons te verrichten: “Geef ons het verlangen en laat het groeien, Heer”. Want Hij wil ons laten delen in zijn volheid van leven. (Vertaling Susanne Kurstjens)