Tijdens de algemene audiëntie van 11 januari begon paus Franciscus aan een catechesereeks over evangelisatie. Die begint vandaag, daar waar wij zijn, door “te getuigen van de schoonheid van de Liefde die ons heeft gezien en heeft opgetild”.

Vandaag beginnen we een nieuwe cyclus, gewijd aan een beslissend thema voor het christelijk leven: de passie voor evangelisatie, dat wil zeggen, apostolische ijver. De gemeenschap van Jezus’ leerlingen is missionair geboren, niet proseliterend. De Heilige Geest richt haar naar buiten zodat de Kerk niet in zichzelf gekeerd is, maar een besmettelijke getuige van Jezus, die naar buiten reikt om zijn licht tot de uiteinden der aarde te laten stralen.

Zuurstof

Als het christelijk leven de horizon van de verkondiging uit het oog verliest, wordt het ziek: het keert zich naar binnen, raakt verstikt. Missie is de zuurstof van het christelijk leven: het versterkt en zuivert het. Laten wij dus de evangeliserende passie herontdekken vanuit de Schriften en de leer van de Kerk.

Ik wil beginnen met de roeping van de apostel Matteüs (Mt. 9,9 – 13). Alles begint met Jezus die “een man zag”, een tollenaar: een collaborateur en verrader van zijn volk. Maar in Jezus’ ogen is Matteüs een mens, met zowel zijn ellende als zijn grootsheid. Hij komt Matteüs nabij, omdat iedere mens door God bemind wordt. “Zelfs deze ellendeling?” Ja. Het Evangelie zegt zelfs dat Hij voor deze ellendeling kwam: “Ik ben gekomen voor zondaars, niet voor de rechtvaardigen.” Deze blik van Jezus is heel mooi. Ze ziet de ander als de ontvanger van liefde, en dit is het begin van de evangeliserende passie.

Jezus’ blik

Alles begint vanuit deze blik, die wij leren van Jezus. Hoe vaak zien wij de fouten van anderen en niet hun noden; hoe vaak bestempelen we mensen volgens wat zij doen of denken? Zelfs als christenen zeggen we tegen onszelf: is hij er een van ons of niet? Dit is niet Jezus’ blik: Hij bekijkt ieder mens altijd met barmhartigheid en zelfs met voorliefde.

Op Jezus’ blik volgt een beweging. Hij zegt tegen Matteüs: “Volg mij”, en “de man stond op en volgde Hem” (v.9). In die dagen had wie zat, gezag over de anderen. Jezus maakt Matteüs als eerste los van de macht. Hij zet hem in beweging richting anderen en opent hem voor de horizonten van dienstbaarheid. Wij leerlingen van Christus, wij Kerk, zitten wij te wachten tot er mensen komen, of weten wij hoe op te staan, met anderen op weg te gaan, hen te zoeken? “Maar laat hen naar mij komen, ik ben hier” is een niet-christelijke positie.

Een groot feestmaal

Ten derde is er een bestemming. Waar gaat Matteüs nu heen? Je zou kunnen denken dat de Meester, na zijn leven te hebben veranderd, hem naar nieuwe ontmoetingen en geestelijke ervaringen leidt. Niet meteen. Eerst gaat Hij naar Matteüs’ huis, waar deze “een groot feestmaal” voor Hem aanricht waaraan “talrijke tollenaars” deelnemen (Lc. 5,29).

Matteüs keert naar zijn omgeving terug, maar doet dat veranderd en met Jezus. Zijn apostolische ijver begint niet op een nieuwe, pure, ideale plaats, maar daar waar hij leeft met de mensen die hij kent. Wij hoeven niet te wachten tot we perfect zijn en Jezus lang gevolgd hebben om van Hem te getuigen. Onze verkondiging begint vandaag, daar waar wij leven. En niet met een poging anderen te overtuigen, maar door te getuigen van de schoonheid van de Liefde die ons heeft gezien en heeft opgetild.

Vreugdevol getuigenis

Deze schoonheid communiceren zal mensen overtuigen. Wij verkondigen onszelf niet, noch een politieke partij of ideologie. Wij verkondigen Jezus en moeten Hem in contact brengen met de mensen, Hem toestaan zelf te overtuigen. Want zoals paus Benedictus ons leerde, “De Kerk doet niet aan proselitisme. Zij groeit daarentegen door ‘aantrekkingskracht’”.

Lijkt onze blik op die van Jezus?

Dit aantrekkelijke, vreugdevolle getuigenis is het doel waarheen Jezus ons leidt met zijn liefhebbende blik en de naar buiten gerichte beweging die zijn Geest in onze harten opwekt. En we kunnen ons afvragen of onze blik op die van Jezus lijkt, om mensen aan te trekken, om hen dichter bij de Kerk te brengen. Laten we daarover nadenken. (Vertaling Peter Doorakkers)