Jezus die opstijgt ten hemel, zit aan de rechterhand van de Vader… Het lijkt ver weg van wat de menselijke geest kan bevatten, zelfs door geloof. Hoe kunnen we het feest van Hemelvaart beter begrijpen?
Ik kan slechts voor mezelf spreken, maar persoonlijk heb ik Hemelvaart altijd een moeilijk feest gevonden om te begrijpen.
Hemelvaart hangt samen met Kerstmis. Met Kerstmis vieren we Gods Zoon die in de wereld komt als de mens Jezus, zoon van Maria van Nazareth. Met Hemelvaart herinneren we ons de terugkeer van Jezus naar de Vader.
Maar hoewel Kerstmis een heel natuurlijk feest is, is Hemelvaart dat niet. Hoe gelukkiger we ons voelen bij de aankomst van een persoon, hoe moeilijker het is om ons goed te voelen over diens vertrek.
Beide gebeurtenissen zijn buitengewoon ontzagwekkend en onbegrijpelijk. In de eerste kwam God in ons leven; het goddelijke nam de menselijke conditie aan. In de tweede ging de mensheid – in Jezus – God binnen.
“Met Hemelvaart heeft Jezus de kloof tussen God en mens gedicht”
Tweet dit!
Maar de eerste gebeurtenis is een zichtbaar worden; we zien een baby in een kribbe liggen. De tweede is juist een onzichtbaar worden. Jezus, nu opgevaren, gezeten aan de rechterhand van de Vader, deelt als mensgeworden God in de goddelijke sturing van het universum – dit vormt geen beeld in onze geest.
Het lijkt misschien oneindig ver weg op de grens van wat de menselijke geest kan accepteren, zelfs door geloof.
Iets van de moeilijkheid van Hemelvaart kan worden weergegeven in de Oosters-orthodoxe iconentraditie.
In de Hemelvaart-icoon zien we Jezus naar de hemel stijgen terwijl de apostelen eronder staan, zichtbaar verstoord, met hun armen zwaaiend en met ontsteltenis naar elkaar kijkend. Ze lijken zeker niet iets te vieren.
Toch heeft de Hemelvaart een grote betekenis voor ons. Er was een gat – zeg maar gerust een Grand Canyon! – tussen God en ons, veroorzaakt door onze trots en afgunst en de hele lijst van zonden waarin we onszelf verliezen.
Om de kloof te overbruggen, stuurde God zijn Zoon. Als een van ons gaf Hij zijn leven als verzoening en stond Hij op uit de dood, waarbij Hij de macht van de dood over de mensheid brak. Nu heeft Hij de kloof gedicht door als een van ons terug te keren naar de Vader.
Paulus zegt dat God “ons samen met Hem heeft laten opstaan en laten zetelen in de hemelse regionen” (Ef 2, 6). Tijdens zijn hemelvaart heeft Jezus ons thuisgebracht bij God. Zelfs als we doorgaan in ons aardse leven, zijn we in Gods aanwezigheid door verenigd te zijn met Jezus. Met de opgestegen Jezus zijn we bij God en kunnen we hem aanspreken als “Vader” (vgl. Rom 8,15).
Kevin Perrotta is een Amerikaanse theoloog en auteur van diverse boeken over Bijbelse thema’s.
In een wereld waarin alles voortdurend verandert en onder druk staat, is katholieke kwaliteitsjournalistiek een uniek en kostbaar goed. Op KN.nl heeft u altijd toegang tot het laatste nieuws uit kerk en samenleving, en vindt u uitgebreide reportages en verhelderende analyses van onze gespecialiseerde redacteuren.
Voor maar € 1,40 per week leest u altijd als eerste al het moois dat KN.nl te bieden heeft, heeft u online onbeperkt toegang tot al onze artikelen én steunt u het voortbestaan van de laatste katholieke krant van Nederland.
Dus geef om katholieke kwaliteitsjournalistiek en word lid van KN Online.
