Tijdens de algemene audiëntie van 21 augustus legde paus Franciscus uit waarom de doop van Jezus in de Jordaan zo’n belangrijk moment is voor de Kerk:

“In het Evangelie volgens Marcus wordt de doop van Jezus als volgt beschreven: “In die tijd vertrok Jezus uit Nazareth in Galilea en liet zich in de Jordaan door Johannes dopen. En op hetzelfde ogenblik dat Hij uit het water opsteeg, zag Hij de hemel openscheuren en de Geest als een duif op zich neerdalen. En er kwam een stem uit de hemel: ‘Gij zijt mijn Zoon, mijn veelgeliefde; in U heb Ik welbehagen’” (Mc. 1,9-11).

De hele Drie-eenheid kwam op dat moment samen aan de oevers van de Jordaan! Daar is de Vader die zich met zijn stem laat horen; daar is de Heilige Geest die op Jezus neerdaalt in de gedaante van een duif; en daar is degene die door de Vader wordt uitgeroepen tot zijn geliefde Zoon, Jezus. Het is een heel belangrijk moment in de heilsgeschiedenis.

Wat gebeurde er bij de doop van Jezus dat zo belangrijk was dat alle evangelisten erover schreven? We vinden het antwoord in de woorden die Jezus korte tijd later uitspreekt in de synagoge in Nazareth, met een duidelijke verwijzing naar de gebeurtenis in de Jordaan: “De geest des Heren is over mij gekomen, omdat Hij mij gezalfd heeft” (Lc. 4,18).

In de Jordaan zalfde God de Vader met de Heilige Geest, ofwel Hij zalfde Jezus als Koning, Profeet en Priester. De koningen, profeten en priesters in het Oude Testament werden gezalfd met olie. In het geval van Christus is er in plaats van de fysieke olie de spirituele olie die de Heilige Geest is. De Geest zelf daalt op Jezus neer.

Jezus was vanaf het eerste moment van zijn menswording vervuld met de Heilige Geest. Maar dat was een persoonlijke genade. Nu, met deze zalving, ontvangt Hij in plaats daarvan de volheid van de gave van de Geest, maar dan voor zijn zending die Hij zal doorgeven aan zijn lichaam dat de Kerk is, en aan ieder van ons. Christus is het hoofd, de Heilige Geest is de olie en de Kerk is het lichaam van Christus waarin het zich verspreidt.

Wij worden bij het doopsel en het vormsel gezalfd met olie. Het is een toepassing die teruggaat op Paulus, die aan de Korintiërs schrijft: “Voor God zijn wij een reukwerk van Christus” (2 Kor. 2,15). De zalving maakt ons tot parfum, en iemand die zijn zalving vreugdevol beleeft, doordrenkt ook de Kerk, de gemeenschap en het gezin met dit geestelijk parfum.

We weten dat christenen helaas soms niet de geur van Christus verspreiden, maar de slechte geur van hun eigen zonde. De zonde trekt ons weg van Jezus, en verandert ons in slechte olie. Wij hebben de verplichting om, voor zover we kunnen en ieder in onze eigen omgeving, de goede geur van Christus in de wereld te zijn. De geur van Christus komt voort uit de vruchten van de Geest: “liefde, vreugde, vrede, geduld, vriendelijkheid, goedheid, trouw, zachtheid, ingetogenheid” (Gal. 5,22).

Hoe fijn is het om een persoon te vinden die deze deugden bezit: iemand die trouw is, zachtmoedig, niet trots… Als we ernaar streven om deze vruchten te cultiveren, dan zullen anderen iets van de geur van de Geest van Christus om ons heen voelen.” (Vertaling Susanne Kurstjens)