In de stille tussenperiode van het kerkelijk jaar trekt Jezus rond met zijn leerlingen. Ontdek hoe deze ‘zwakke’ tijd juist een krachtige leerschool is om te zien, luisteren en bidden vanuit het hart van het Evangelie.

Momenteel bevinden wij katholieken ons in een zwakke tijd. Zo heet namelijk deze periode tussen de twee sterke clusters van de advents- en kersttijd en de vasten- en paastijd. De kerkelijke kleur is groen, net als de panorama’s van Hollandse velden.

Een fascinerende fase

Maar ook al heet deze tijd liturgisch zwak, evangelisch en missionair gezien is deze tijd wel degelijk sterk. Jezus trekt rond met zijn verse leerlingen om hen te leren bidden, begrijpen en verkondigen.

Het is een belangrijke en fascinerende fase. De mensen horen en zien van alles. Er gebeuren verbazingwekkende dingen en er klinken eenvoudige maar revolutionaire woorden. Het koninkrijk Gods komt tot leven in de woorden en wonderen van Jezus.

Veldrede

Zo horen wij deze zondag Jezus uitvoerig spreken. De evangelist Lucas heeft, na nauwkeurig onderzoek, een aantal uitspraken van Jezus aaneengeregen tot de zogenaamde ‘veldrede’, terwijl de evangelist Matteüs dezelfde uitspraken daarentegen heeft gebundeld tot de zogenaamde ‘bergrede’.

In latere eeuwen heeft een Vaticaanse liturgiecommissie tenslotte vier uitspraken uitgekozen voor deze zondag. In de kerk klinkt dit Evangelie als een redevoering, maar in werkelijkheid ging het misschien anders. Want Jezus is geen docerend wetgeleerde, maar Gods wandelende Woord. Misschien hield Hij wel een ‘wandelrede’, bijvoorbeeld als volgt:

Een blinde die ziet

Jezus en zijn leerlingen-in-opleiding trekken door Galilea. Zij komen een blinde tegen, die aan de hand van een slechtziende begeleider struikelt. Jezus stopt en roept: “Zie!” Verbaasd vervolgen zij hun tocht.

Maar Jezus waarschuwt: “Luister niet naar de schriftgeleerden uit Jeruzalem. Zij lezen goed, maar zien slecht. Zij kennen de heilige boeken, maar niet de levende God. Luister naar mij. Ik ben jullie Meester. Ik spreek namens mijn Vader in de hemel.”

Verwijten over en weer

Ze raken in verwondering. Ze begrijpen Jezus niet en raken in discussie: “Wie is de eerste? Wie mag aan Jezus’ rechterhand zitten?” De verwijten en kritieken gaan over en weer.

Jezus stopt weer: “Luister! Iedereen heeft splinters in zijn oog. Niemand is volmaakt. Haal eerst de balk uit je eigen oog.”

Als schapen zonder herder

Beschaamd trekken ze verder, nu langs het meer. Ze passeren bloeiende boomgaarden. Jezus, met zijn goddelijke kennis van goed en kwaad, onderscheidt al van verre de goede en slechte vruchten, de goede en slechte bomen. Hij keert zich naar zijn volgelingen en kijkt hen aan. Zijn hart wordt van medelijden vervuld, want ze zijn als schapen zonder herder.

Dan vloeit uit zijn hart en klinkt uit zijn mond een goddelijk gebed van barmhartige liefde: “Vader, ontferm u over al uw kinderen.”