Tijdens de algemene audiëntie van 8 mei blikte paus Franciscus terug op zijn reis naar Bulgarije en de Republiek van Noord-Macedonië.

Beste broeders en zusters, goedemorgen!

Ik ben gisterenavond laat teruggekomen van een apostolische reis van drie dagen die me naar Bulgarije en Noord-Macedonië heeft gebracht. Ik dank God dat hij me de kans heeft gegeven om deze bezoeken af te leggen.

Ik bedank opnieuw de burgerlijke autoriteiten van deze twee landen die me met zoveel hartelijkheid en bereidheid hebben ontvangen. Mijn meest hartelijke dank gaat uit naar de bisschoppen en de verschillende kerkelijke gemeenschappen, voor hun warmte en hun toewijding waarmee ze me tijdens mijn hele pelgrimage hebben begeleid.

Herinnering aan Johannes XXIII

In Bulgarije werd ik geleid door de herinnering aan de heilige Johannes XXIII, die in 1925 naar dit land werd gezonden als apostolisch visitator. Geïnspireerd door zijn voorbeeld van goedheid en pastorale zorg, heb ik dit volk ontmoet dat geroepen is om een brug te vormen tussen Centraal-, Oost- en Zuid-Europa.

Onder het motto Pacem in terris heb ik iedereen uitgenodigd om de weg van broederschap te gaan. En op deze weg in het bijzonder heb ik tot mijn blijdschap een stap voorwaarts mogen zetten door de ontmoeting met de patriarch van de Bulgaars-orthodoxe Kerk, Neofit, en de leden van de Heilige Synode.

Onze roeping en missie als christenen is het dan ook om een teken en een instrument van eenheid te zijn. En dat kunnen we ook zijn, met behulp van de Heilige Geest, door meer te kijken naar wat ons verenigt dan naar wat ons heeft verdeeld of nog steeds verdeelt.

Cyrillus en Methodius

Het huidige Bulgarije is een van de gebieden die door de heilige Ciryllis en Methodius werden gekerstend. De heilige Johannes Paulus II heeft ze dan ook naast de heilige Benedictus geplaatst als patroonheiligen van Europa. In Sofia heb ik in de majesteuze heilige Alexander Nevski-kathedraal gebeden bij de icoon van de twee heilige broers.

Deze van oorsprong Grieken uit Thessaloniki wisten op creatieve wijze hun cultuur te gebruiken om de christelijke boodschap over te brengen op de Slavische volkeren. Zij bedachten een nieuw alfabet waarmee ze de Bijbel en de liturgische teksten in het Slavisch vertaalden.

Behoefte aan nieuwe evangelisten

Ook vandaag nog is er behoefte aan gepassioneerde en creatieve evangelisten, zodat het Evangelie mensen kan bereiken die het nog niet kennen en opnieuw de gebieden kan bereiken waar de oude christelijke wortels zijn uitgedroogd.

Met dit beeld voor ogen heb ik twee keer de Eucharistie gevierd met de katholieke gemeenschap in Bulgarije en heb ik hen aangemoedigd om hoopvol en vruchtbaar te zijn. Ik dank dit volk van God opnieuw dat me zoveel geloof en zoveel liefde heeft getoond.

Het laatste onderdeel van mijn bezoek aan Bulgarije heb ik samen met de vertegenwoordigers van de verschillende religies beleefd: we hebben God gesmeekt om het geschenk van de vrede, terwijl een groep kinderen brandende fakkels binnendroeg als symbool van geloof en hoop.

Moeder Teresa

In Noord-Macedonië werd ik begeleid door de krachtige geestelijke aanwezigheid van de heilige Moeder Teresa van Calcutta, die in 1910 in Skopje werd geboren. Daar in in haar parochie ontving ze de sacramenten van de christelijke initiatie en leerde ze Jezus lief te hebben.

In deze vrouw, die klein was maar vol van kracht dankzij het werk van de Heilige Geest, zien we het beeld van de Kerk in dat land en in de andere periferiën van de wereld: een kleine gemeenschap die door de genade van Christus een warm thuis wordt waar velen genezing voor hun leven vinden.

Bij de gedenkplaats van Moeder Teresa heb ik gebeden in het bijzijn van andere religieuze leiders en een grote groep armen, en heb ik de eerste steen gezegend van een heiligdom dat aan haar wordt toegewijd.

Opvang van vluchtelingen

Noord-Macedonië is sinds 1991 een onafhankelijk land. De Heilige Stoel heeft vanaf het begin geprobeerd om de weg van dit land te ondersteunen en met mijn bezoek heb ik vooral het daar van oudsher heersende vermogen willen bemoedigen om verschillende etnische en religieuze groepen te huisvesten. En ook hun inzet om een groot aantal migranten en vluchtelingen te verwelkomen en te helpen in de kritieke periode van 2015 en 2016.

Er heerst daar een grote gastvrijheid, ze hebben een groot hart. De migranten zorgen voor problemen, maar ze vangen ze toch op en houden van ze, en de problemen lossen ze op. Het is iets groots dat dit volk doet. Een applaus voor dit volk.

Ontmoeting met de jongeren

Noord-Macedonië is een jong land vanuit institutioneel oogpunt; een klein land dat de eigen horizon moet verbreden zonder de eigen wortels te verliezen. Daarom was het van grote betekenis dat juist daar de ontmoeting met de jongeren plaatsvond. Jongens en meisjes van verschillende christelijke Kerken en van andere religies – onder meer moslims -, allemaal verenigd door het verlangen om iets moois te creëren in het leven.

Ik heb ze aangemoedigd om groots te dromen en er vol voor te gaan, zoals de jonge Agnes, de latere Moeder Teresa. Zij luisterde naar Gods stem die tot haar sprak in het gebed en in het vlees van haar behoeftige broeders en zusters.

Onder de indruk van de Zusters van Moeder Teresa

Ik was erg onder de indruk van mijn bezoek aan de Zusters van Moeder Teresa: ze waren bij de armen en ik werd geraakt door de evangelische tederheid van deze vrouwen. Die tederheid komt voort uit het gebed, uit de aanbidding. Zij vangen iedereen op, ze voelen zich de zusters en de moeders van iedereen en doen hun werk met tederheid.

Heel vaak verliezen wij christenen die dimensie van tederheid, en als er geen tederheid is, worden we te serieus, zuur. Deze zusters zijn zoet in hun tederheid en doen hun goede werken, maar zonder die te verhullen. Wanneer je echter goede werken doet zonder tederheid, zonder liefde, is het alsof je een beker zuur over je goede werken gooit. Nee, de goede werken zijn een vreugde, geen zurigheid. Deze zusters zijn daar een goed voorbeeld van. Dat God hen allemaal mag zegenen.

Getuigenissen van priesters en religieuzen

Naast de getuigenissen van de jongeren, heb ik in Skopje ook geluisterd naar die van de priesters en de religieuzen. Mannen en vrouwen die hun leven aan Christus hebben gegeven. Zij komen vroeg of laat in de verleiding om te zeggen: “Heer, wat betekent mijn kleine geschenk te midden van alle problemen van de Kerk en van de wereld?”.

Daarom heb ik hen eraan herinnerd dat een beetje gist heel het brood doet groeien, en dat een beetje parfum, puur en geconcentreerd, heel de omgeving heerlijk kan doen ruiken.

Zegen over deze landen

Het is het mysterie van Jezus-Eucharistie, het zaad van nieuw leven voor de hele mensheid. In de Mis op het plein van Skopje hebben we in een periferie van het hedendaagse Europa, het wonder vernieuwd van God die met weinige broden en vissen, gebroken en verdeeld, de honger van velen kon stillen.

Aan zijn oneindige Voorzienigheid vertrouwen we het heden en de toekomst toe van de volkeren die ik tijdens deze reis heb bezocht. En ik nodig jullie allemaal uit om tot de Heilige Maagd te bidden, opdat zij deze twee landen mag zegenen: Bulgarije en Noord-Macedonië. (Vert. SK)