Tijdens de algemene audiëntie van 2 december sprak paus Franciscus over hoe God ieder van ons zegent en altijd van ons blijft houden.
Beste broeders en zusters, goedemorgen!
Vandaag staan we stil bij een essentieel onderdeel van het gebed: de zegening. We gaan verder met de reflecties op het gebed. In de verhalen over de schepping (vgl. Gen. 1-2) zegent God het leven voortdurend. Hij zegent de dieren (1,22), Hij zegent de man en de vrouw (1,28) en tot slot zegent Hij de sabbat, de dag waarop we rusten en genieten van de hele schepping (2,3). Het is God die zegent.
De eerste pagina’s van de Bijbel staan vol van herhaalde zegeningen. God zegent, maar ook de mensen zegenen. En al snel ontdek je dat de zegen een speciale kracht bezit, die degene die de zegen ontvangt zijn hele leven lang begeleidt en het hart van de mens openstelt om zich te laten veranderen door God (vgl. Sacrosanctum Concilium, 61).
Aan het begin van de wereld staat dus God die zegent. Hij ziet dat elk werk van zijn hand goed en mooi is. Als de mens arriveert en de schepping tot vervulling komt, ziet Hij dat het “heel goed” is (Gen. 1,31). Al snel zal de schoonheid die God op zijn werk heeft gedrukt, veranderen en zal de mens een ontaard wezen worden dat in staat is om het kwaad en de dood in de wereld te verspreiden.
Maar niets kan ooit dat eerste stempel van God uitwissen, dat stempel van goedheid dat God aan de wereld heeft gegeven, aan de menselijke natuur, aan ons allemaal: het vermogen om te zegenen en het feit gezegend te zijn. God maakte geen fouten bij de schepping en ook niet bij de schepping van de mens. De hoop van de wereld ligt volledig in de zegen van God: Hij blijft ons liefhebben, Hij blijft als eerste, zoals de dichter Péguy zegt, hopen op ons welzijn.
Gods grote zegen is Jezus Christus; Hij is Gods grote geschenk, zijn Zoon. Hij is een zegen voor de hele mensheid, Hij is een zegen die ons allemaal verlost heeft. Hij is het eeuwige Woord waarmee de Vader ons heeft gezegend “toen wij nog zondaars waren” (Rom. 5,8) zegt de apostel Paulus: het vleesgeworden Woord dat voor ons aan het kruis geofferd is.
Paulus verkondigt geëmotioneerd het liefdesplan van God en zegt:
“Gezegend is God, de Vader van onze Heer Jezus Christus, die ons in de hemelen in Christus heeft gezegend met elke geestelijke zegen. In Hem heeft Hij ons uitverkoren vóór de grondlegging der wereld, om heilig en vlekkeloos te zijn voor zijn aangezicht. In liefde heeft Hij ons voorbestemd zijn kinderen te worden door Jezus Christus, naar het welbehagen van zijn wil, tot lof van de heerlijkheid van zijn genade. Hiermee heeft Hij ons begiftigd in de Geliefde” (Ef. 1,3-6).
Er is geen zonde die het beeld van Christus in ons volledig kan uitwissen. Geen enkele zonde kan dat beeld dat God ons heeft gegeven, uitwissen. Het beeld van Christus. De zonde kan dat beeld verminken, maar het niet onttrekken aan Gods barmhartigheid.
Een zondaar kan heel lang in zijn fouten blijven hangen, maar God is tot het uiterste geduldig, hopend dat dat hart zich uiteindelijk opent en verandert.
“Er is geen zonde die het beeld van Christus in ons volledig kan uitwissen”
Tweet dit!
God is als een goede vader en een goede moeder. Hij is ook een goede moeder: moeders houden nooit op van hun kind te houden, hoe vaak het ook de fout ingaat.
Ik moet denken aan de vele keren dat ik mensen in de rij heb zien staan om de gevangenis binnen te gaan. Er stonden zoveel moeders in de rij om hun vastzittende kind te bezoeken: ze houden nooit op van hun kind te houden en ze weten dat de mensen die langsrijden in de bus denken: “Ah, dat is de moeder van een gevangene.”
Maar toch schamen ze zich daar niet voor. Beter gezegd, ze schamen zich wel, maar ze gaan toch, want hun kind is belangrijker dan hun gevoel van schaamte. Zo zijn wij ook voor God belangrijker dan alle zonden die we maar kunnen begaan. Want Hij is vader, Hij is moeder, Hij is de pure liefde, Hij heeft ons voor altijd gezegend. En Hij houdt nooit op ons te zegenen.
Het is een krachtige ervaring om deze bijbelse teksten over zegening voor te lezen in een gevangenis of in een rehabilitatiecentrum. Die mensen doen voelen dat ze gezegend blijven, ondanks hun ernstige fouten; dat de hemelse Vader van hen blijft houden en blijft hopen dat ze zich uiteindelijk openstellen voor het goede. Zelfs als hun familie hen in de steek heeft gelaten, omdat die hen beschouwt als een verloren zaak, zijn ze voor God altijd zijn kinderen.
God kan het kindbeeld niet in ons uitwissen, ieder van ons is zijn kind. Soms zie je wonderen gebeuren: mannen en vrouwen die opnieuw geboren worden, omdat ze die zegening vinden die hen heeft gezalfd als kinderen. Want Gods genade verandert je leven: Hij neemt ons zoals we zijn, maar laat ons nooit zoals we zijn.
Denk bijvoorbeeld maar aan wat Jezus voor Zacheüs heeft gedaan (vgl. Lc. 19,1-10). Iedereen zag het kwaad in hem, maar Jezus ving een glimp van goedheid op en van daaruit, vanuit Zacheüs’ nieuwsgierigheid om Jezus te zien, laat hij zijn verlossende barmhartigheid uitgaan. Daardoor werd eerst het hart en vervolgens het leven van Zacheüs veranderd.
In de afgewezen en verstoten mensen zag Jezus de onuitwisbare zegen van de Vader. Zacheüs zondigde publiekelijk, hij had veel slechte dingen gedaan, maar Jezus zag het teken van de onuitwisbare zegen van de Vader en heeft daarom medelijden met hem.
Die zin “Hij had medelijden” wordt vaak herhaald in het Evangelie. En dat medelijden brengt Hem ertoe Zacheüs te helpen en zijn hart te veranderen. Sterker nog, Hij identificeert zich met elke behoeftige mens (vgl. Mt. 25,31-46).
In het stuk in Matteüs 25 over het einde der tijden wanneer we allemaal beoordeeld zullen worden, zegt Jezus: “Ik had honger, ik was naakt, ik zat in de gevangenis, ik lag in het ziekenhuis, ik was daar…”.
“God neemt ons zoals we zijn, maar laat ons nooit zoals we zijn”
Tweet dit!
Wij beantwoorden God die zegent door te zegenen. God heeft ons geleerd te zegenen en wij moeten zegenen: het is het gebed van lof, van aanbidding, van dankzegging.
In de Catechismus staat: “Het gebed van zegening is het antwoord van de mens op de gaven van God: omdat God zegent, kan het hart van de mens als reactie daarop Hem zegenen die de bron is van elke zegening” (nr. 2626).
Het gebed is vreugde en herkenning. God heeft niet gewacht op onze bekering om van ons te gaan houden; Hij deed dat al veel eerder, toen we nog in zonde leefden.
Wij kunnen alleen die God zegenen die ons zegent. Wij moeten alles in Hem zegenen, alle mensen; God zegenen, onze broeders en zusters zegenen, de wereld zegenen: dat is de wortel van de christelijke mildheid, van het vermogen om zich gezegend te weten en te zegenen.
Als we dat allemaal zouden doen, zouden er zeker geen oorlogen bestaan. Deze wereld heeft behoefte aan zegening en wij kunnen die zegening geven en ontvangen. De Vader houdt van ons. Ons rest alleen de vreugde om Hem te zegenen, de vreugde om Hem te danken, en van Hem te leren om niet kwaad te spreken, maar te zegenen.
En hier zeg ik een paar woorden over de mensen die gewend zijn kwaad te spreken, de mensen die altijd in hun hart en op de lippen een kwaad woord hebben, een vloek. Ieder van ons mag zich afvragen: bezit ik die gewoonte om zo kwaad te spreken?
Vraag de Heer dan om de genade die houding te veranderen, want wij hebben een gezegend hart en uit een gezegend hart kan geen vloek voortkomen. Moge de Heer ons leren om niet kwaad te spreken, maar om te zegenen. (Vertaling Susanne Kurstjens)
In een wereld waarin alles voortdurend verandert en onder druk staat, is katholieke kwaliteitsjournalistiek een uniek en kostbaar goed. Op KN.nl heeft u altijd toegang tot het laatste nieuws uit kerk en samenleving, en vindt u uitgebreide reportages en verhelderende analyses van onze gespecialiseerde redacteuren.
Voor maar € 1,40 per week leest u altijd als eerste al het moois dat KN.nl te bieden heeft, heeft u online onbeperkt toegang tot al onze artikelen én steunt u het voortbestaan van de laatste katholieke krant van Nederland.
Dus geef om katholieke kwaliteitsjournalistiek en word lid van KN Online.
