Met de verhalenbundel Ik leer, ik weet, iets wat ik niet meer vergeet! richt Dominique Sturrus zich op vragen die kinderen over het geloof hebben. De grote uitdaging was om het geloof in kindertaal uit te werken.

Ik leer, ik weet, iets wat ik niet meer vergeet! is een verhalenbundel over drie verschillende gelovige thema’s. “Ik kon niet kiezen welk verhaal ik in een boek zou verwerken”, zegt de 22-jarige Dominique, “dus ik heb ze allemaal gekozen.”

Het eerste verhaal gaat over een meisje dat Jezus een cadeautje wil geven, maar door de grote, dure cadeaus van andere kinderen overschaduwd dreigt te worden. Het tweede beschrijft een nieuwsgierig meisje op haar zoektocht naar wie alles in de wereld gemaakt heeft en het laatste gaat over een jongetje dat zijn beschermende knuffel kwijt is net wanneer hij op het punt staat om bij zijn opa en oma te gaan logeren.

Zusjes en broertje

Het boek is geschreven voor kinderen tussen de vier en twaalf jaar. Dominique liet zich voor de verhalen dan ook inspireren door haar zusjes van tien en acht jaar en haar vijfjarige broertje. “Ik heb ieder verhaal een beetje voor een van hen geschreven”, vertelt ze.

De verhalen waarin de meisjes de hoofdrol spelen zijn op haar zusjes gericht en het verhaaltje over het jongetje is voor haar broertje. “Mijn broertje is bijvoorbeeld gefascineerd door het idee van beschermengelen. Dat heb ik verwerkt in het verhaal over de knuffel.”

Geen debuut

De verhalenbundel is Dominiques eerste gelovige boek, maar niet haar debuut. Ze schrijft al jaren verhalen en gedichten en heeft ook al een ander boek op haar naam staan. In het eerste jaar van haar opleiding tot social worker in de richting jeugd kreeg ze op haar stageplek de creatieve uitdaging om aan de hand van de fantasie van een driejarig kind een verhaal te schrijven. Prinsesje Flora en de diertjes in haar haren was het resultaat, dat vervolgens door uitgeverij Boekscout gepubliceerd werd. “Dat vond ik zo leuk dat ik het met een christelijk boek wilde proberen”, zegt Dominique.

Theologie in kinderwoorden

Dominique heeft haar expertise vanuit haar opleiding naar het boek vertaald door de verhaaltjes toegankelijk te maken. De lengte en het eenvoudige taalgebruik van de verhaaltjes maken ze geschikt om voor te lezen en voor kinderen die zelf kunnen lezen.

Zoals bijna ieder kinderboek bevat Ik leer, ik weet, iets wat ik niet meer vergeet! ook illustraties. Deze zijn gemaakt door Jan de Leeuw, Dominiques beste vriend. “Daar ben ik erg blij mee”, zegt ze. “Jan heeft een groot aandeel gehad in de totstandkoming van dit boek.”

Het moeilijkste onderdeel van het schrijfproces vond ze de vertaling van geloofsonderwerpen naar kinderbegrippen. “Ik ben katholiek opgevoed en weet daarom wat we geloven, maar het was wel een uitdaging om dat voor kinderen te verwoorden op een manier die theologisch klopt.”

Zaadje planten

Voor Dominique is het vooral belangrijk dat kinderen zich kunnen herkennen in de personages. “Ik hoop dat ze antwoorden vinden door zich in te leven in de personages en wat zij ontdekken. Ik wil graag een zaadje planten bij kinderen, zodat ze vragen gaan stellen.” Het boek valt in ieder geval bij de proeflezers – haar broertje en zusjes – in de smaak: “Zij vonden de verhalen fantastisch.”

Dominique is alweer bezig met een nieuw boek, maar heeft geen grote plannen met haar eigen schrijverschap. “Mijn passie voor schrijven over het geloof voor kinderen groeit, maar ik zou geen bekende schrijfster willen worden”, zegt ze.

Ik leer, ik weet, iets wat ik niet meer vergeet! is verkrijgbaar op Dominiques eigen website, bij Samuel Advies en bij Boekscout.