Fenomeen Clint Eastwood heeft als acteur en regisseur wel zo’n beetje alle filmgenres verkend, maar een echte rechtbankthriller ontbrak nog. De tijd dringt enigszins, want Eastwood begint met zijn 94 (!) jaar wat op leeftijd te raken, en dus speelt zijn tweeënveertigste speelfilm zicht grotendeels tussen de muren van het gerechtshof af.
Geen opmerkelijke keuze van Eastwood, die vaker gewone burgers toont die in de knoop komen met ‘het systeem’ dat leidend is. Zo’n gewone burger is Justin, een jonge journalist. Zijn vrouw is hoogzwanger, dus de oproep die hij ontvangt om als jurylid in een moordzaak op te treden komt hem slecht uit. Helaas, binnen het wonderlijke Amerikaanse systeem van juryrechtspraak heb je de plicht aan zo’n oproep gehoor te geven. Hij moet dus wel.
Ook de elf andere juryleden hebben allemaal iets beters te doen, variërend van voor de kinderen zorgen, een beetje blowen of de eigen eer redden. De verdachte van de moord lijkt unaniem schuldig bevonden te worden. Hij heeft een aantoonbaar crimineel verleden en dus alle schijn tegen. Tot Justin zich realiseert dat de man vermoedelijk niet schuldig kan zijn.
Sterker nog… Is hij zelf (als jurylid!) wel onschuldig? Tot zijn grote schrik belandt Justin in een afschuwelijke spagaat. Volgt hij zijn hart en kiest hij voor de waarheid en daarmee voor gerechtigheid, of negeert hij deze waarden om zijn eigen hachje te redden: een toekomst met vrouw en kind. Een onmogelijk moreel dilemma.
“Eastwood beweert – voor de zoveelste keer – dat dit zijn laatste film was. Het zou zonde zijn, want de hoogbejaarde verstaat zijn vak nog uitstekend”
Tweet dit!
Eastwoord sleept er in Juror #2 veel bij. Politieke belangen, verlies en rouw, al dan niet een tweede kans verdienen, alcoholisme en nog zo wat. Bovenal werpt de film een kritische blik op de Amerikaanse juryrechtspraak. Dat de samenstelling van de jury in Juror #2 koste wat kost een dwarsdoorsnede van ’s lands bevolking moet representeren (de hulpverlener, de pensionado, de boze zwarte man, de onverschillige) is wat geforceerd.
Ook komt Vrouwe Justitia net iets te vaak belerend in beeld. Maar los daarvan is Juror #2 boeiend en razend knap vakwerk. Weinig muziek, geen oeverloze dialogen, nauwelijks opsmuk. Het verhaal is genoeg. Dat sleept je als toeschouwer onvermijdelijk mee in de vraag: “Wat zou ik doen?”
Eastwood beweert – voor de zoveelste keer – dat dit zijn laatste film was. Het zou zonde zijn, want de hoogbejaarde verstaat zijn vak nog uitstekend.
Film: Juror #2 (2024), Verenigde Staten, 113 min. Regie: Clint Eastwood, met o.a. Nicholas Hoult, Toni Collette, Zoey Deutch.
In een wereld waarin alles voortdurend verandert en onder druk staat, is katholieke kwaliteitsjournalistiek een uniek en kostbaar goed. Op KN.nl heeft u altijd toegang tot het laatste nieuws uit kerk en samenleving, en vindt u uitgebreide reportages en verhelderende analyses van onze gespecialiseerde redacteuren.
Voor maar € 1,40 per week leest u altijd als eerste al het moois dat KN.nl te bieden heeft, heeft u online onbeperkt toegang tot al onze artikelen én steunt u het voortbestaan van de laatste katholieke krant van Nederland.
Dus geef om katholieke kwaliteitsjournalistiek en word lid van KN Online.
